درمان بی اشتهایی

 این مهم است که درمان در اسرع وقت شروع شود، مخصوصن برای فردی که به تازگی وزن زیادی از دست داده است؛ چرا که این فرد در خطر جدی ابتلا به بی اشتهایی قرار دارد.

برنامه ی درمان:

معمولن مشاوران متخصص، روانپزشکان، روانشناسان، پرستاران متخصص، متخصصین تغذیه، و پزشکان اطفال – در صورتی که فرد مبتلا، کودک باشد- در فرایند درمان همراه بیمار مبتلا به بی اشتهایی هستند. پیش از شروع درمان، اعضای این تیم مراقبت، ارزیابی های دقیق در حوزه ی نیازهای جسمی، روانی و اجتماعی فرد بیمار انجام می دهند و یک برنامه ی درمانی ویژه ی بیمار تهیه می کنند.

درمان های روانشناختی

درمان های مختلف روانشناختی می توانند برای درمان بی اشتهایی استفاده شوند. بسته به شدت بیماری، درمان به مدت حداقل 6 تا 12 ماه یا بیشتر طول خواهد کشید.

درمان شناختی تحلیلی (CAT)

CAT بر مبنای نظریه ای است که می گوید شرایط سلامت روانی، خصوصن در دوران کودکی، در ابتلا به  بیماری هایی چون بی اشتهایی عصبی، تاثیر گذار است.

رفتار درمانی شناختی (CBT)

CBT بر مبنای نظریه ای است که می گوید ، طوری که در مورد یک قضیه فکر می کنیم، در نحوه ی رفتار و عملکرد ما نسبت به آن تاثیر گذار است.

درمان فردی (IPT)

IPT بر مبنای نظریه ای است که می گوید روابط فرد با افراد دیگر و جهان خارج به طور کلی اثری قوی بر سلامت روان وی دارد.

مداخله خانواده

بی اشتهایی فقط روی یک شخص اثر نمی کند؛ بلکه تاثیر چشم گیری روی کل خانواده می گذارد. درمانی که در آن خانواده ی فرد بیمار هم دخیل باشند، برای بهبود فرد مبتلا به بی اشتهایی بسیار کارامد خواهد بود.

منبع:   www.nhs.uk