اگر این مشکل، درمان نشده باقی بماند، بینایی در آن چشم کودک، هرگز خوب نخواهد شد. اختلال در بینایی وی دائمی می شود؛ چون هم زمان که مغز کودک بالغ می شود، از تصاویری که از چشم کم بینا می رسد، چشم پوشی می کند. به همین دلیل، ضروری است که یک کودک مبتلا به آمبلیوپی به طور منظم توسط چشم پزشک ویزیت شود.
تنبلی چشم معمولن زمانی آغاز می شود که تمرکز یک چشم بسیار بهتر از چشم دیگر باشد. به عنوان مثال، ممکن است یک چشم بسیار دوربین و یا آستیگماتیسم باشد، در حالی که چشم دیگر این طور نیست. هنگامی که مغز کودک با دو تصویر، که یکی از آن ها تار و دیگری روشن و واضح است، مواجه می شود، سعی می کند تصویر تار را در نظر نگیرد. اگر این روند تا ماه ها و یا سال ها در یک کودک خردسال ادامه یابد، بینایی چشمی که تار میبیند، بدتر خواهد شد.
یکی دیگر از علت های تنبلی چشم، انحراف چشم یا استرابیسم می باشد؛ به این معنی که یک چشم به سمت داخل یا بیرون است. این مانع از آن می شود که چشم ها بتوانند بر روی یک تصویر تمرکز کنند و ممکن است باعث دوبینی شود. برای رویارویی با این مشکل، مغز کودک به طور کلی تصویر دریافتی از چشم منحرف را نادیده می گیرد، که این دید آن چشم را بدتر خواهد کرد. در نتیجه انحراف چشم در برخی از کودکان منجر به آمبلیوپی یا همان تنبلی چشم می شود.
منبع: webmd.com