چرا پوسیدگی دندان قسمت ما شد ؟!

پوسیدگی دندان شایع‌ترین بیماری است که بشر با آن دست به گریبان
است، اما به دلیل ناشناخته ماندن عوارض آن چندان مورد توجه نیست. پوسیدگی دندان در
90 درصد موارد قابل کنترل است و این امر با دقت کافی در نگهداری و بهداشت دهان و دندان
به سادگی امکان پذیر است.رعایت بهداشت دهان و دندان بخصوص در سنین بین 6 تا 12 سالگی
که در واقع سن رویش دندانهای دائمی است را در پیشگیری از پوسیدگی دندان مهم است.نوع
رژیم غذایی و نحوه مراقبت از دندانها نقش مهمی در پیشگیری از پوسیدگی دندان دارد.میکروب‌های
موجود در دهان این توانایی را دارند که با استفاده از مواد غذایی بخصوص مواد قندی باقیمانده
در سطح دهان اسید تولید کنند که این اسید وقتی در مجاورت مینای دندان قرار می گیرد
سبب تخریب آن می شود.سطح بیرونی دندان را مینای دندان تشکیل می دهد که در عین حال که
بسیار مقاوم است اما نسبت به مواد اسیدی به شدت آسیب پذیر است و ساختار مولکولی آن
را از هم متلاشی می‌کند.لایه‌های درونی دندان به اندازه مینای دندان مقاوم نیستند،در
صورت آسیب دیدن مینای دندان قسمت های زیرین فوق العاده آسیب پذیر می شود و این مسئله
لزوم حفاظت از ساختار مینای دندان را نشان می دهد.با تمیز کردن دندان خصوصا فضاهای
بین دندانی که با چشم دیده نمی شوند می توان به سادگی فرصت تخریب را از میکروبها گرفت.استفاده
درست و هوشمندانه از مسواک در کنار نخ دندان را برای حفاظت از دندان‌ها توصیه شده
است.بعد از خوردن غذا بخصوص در شب که محیط دهان ساعت‌ها بسته می‌ماند و محیط مناسبی
برای رشد میکروب‌های داخل دهان فراهم می‌شود، حتما سطح دهان و دندان‌ها را از وجود
پلاک‌های بوجود آمده پاک کنید.با حرکت آرام مسواک نرم حاوی خمیر دندان مناسب می توان
به سادگی پلاک های ایجاد شده بر روی دندان ها را از بین برد.استفاده از نخ دندان و
پس از آن حرکات آرام و جارویی مسواک را برای تمیز کردن سطح دندان‌ها مناسب است.پس از
پایان مسواک زدن و شستن دهان چک کردن مجدد دندانها از اهمیت زیادی برخوردار است، چرا
که در این زمان پلاک‌های باقیمانده در سطح دندان خود را به خوبی نشان می دهند. بنابر این، این مرحله که در واقع لکه گیری نامیده می شود از اهمیت زیادی برخوردار است.پس از مسواک
زدن مسواک را بر سطح زبان خود بکشند.دهان را ورودی مواد غذایی به بدن است.