فلور یک ریز مغذی است که استفاده از آن در خمیردندان ها بسیار متداول است. فلور در تغذیۀ ما پراکنده است و کمبود آن به ندرت دیده می‌شود.اغلب زیادی فلور است که خطرات جدی را با خود به همراه دارد.فلور، روش فلوردرمانی را پدید آورده است. این ماده وارد ترکیبات مینای دندان می‌شود و آن را در مقابل باکتری هایی که عامل ایجاد پوسیدگی هستند، مقاوم می‌کند. این نقش فلور در مینای دندان ها و در پیشگیری از پوسیدگی های دندانی در نیمۀ اول قرن به طور تصادفی در ایالات متحده کشف شد . یک محقق دریافته بود که ساکنان مناطقی که آب مصرفی شان غنی از فلور است، یا دچار پوسیدگی دندان نمی‌شوند یا پوسیدگی دندانی بسیار کمی دارند. ضمناً فلور در فعالیت های سلول های استخوانی هم دخالت دارد. به کمک کریستال های هیدروکسی آپاتیت، از مینا محافظت می‌کند. به همین علت است که فلور در قوی تر شدن مینا در مقابل از دست دادن املاح، سهیم است.حواستان باشد که در مصرف فلور زیاده روی نکنید. با توجه به فلوری که توسط خوراکی ها و آب های معدنی به بدن منتقل می‌شود، مصرف یک خمیردندان حاوی فلور برای تأمین نیاز به این ماده، کافی است.
( سیمرغ )