کودکان غیر همکار که مبتلا به ترس و اضطراب غیر قابل کنترل از درمانهای دندانپزشکی هستند یکی از مهمترین چالش ها برای دندانپزشکان و والدین می باشد. فاکتورهای زیادی مثل اطلاعات منتقل شده از والدین ودوستان، تجربه تلخ و دردناک قبلی از درمانهای دندانپزشکی،کم بودن سن کودک و عدم برخورد منطقی با مشکل وجود صدا و آب در هنگام درمان دندانپزشکی در عدم همکاری کودک تاثیر دارند که باعث عدم امکان درمان کودک می گردد. عدم همکاری کودک باعث کاهش کیفیت واستاندارد خدمات درمانی ارائه شده میگردد.همچنین تهدید و مهار فیزیکی علاوه بر کاهش دقت و کیفیت کار میتواند نتایج ناخوشایند روحی و روانی در کودک ایجاد کند.در گذشته وحتی هم اکنون در خیلی از مراکز برای درمان دندانپزشکی کودک دندانپزشک مجبور است با کمک دستیارانش و حتی والدین برای مدتی نسبت به بی حرکت کردن کودک و محکم نگه داشتن او اقدام کند تا یک درمان محدود را در حداقل زمان ممکن انجام دهد و این در بسیاری از موارد تنها راه چاره برای رهایی کودک از درد دندان تلقی می گردد. راه جایگزین حل این معضل انجام درمان دندانپزشکی برای این گروه از کودکان تحت بیهوشی عمومی می باشد تا کودک از وحشت مواجهه با درمان دندانپزشکی مصون گردد. این کار برای اولین با در اوایل دهه 1900 توسط یک دندانپزشک امریکایی برای کودکان انجام شد.در طی بیهوشی بیمار دچار کاهش سطح هوشیاری شده و به زبان عامیانه بیهوش میگردد و وقایع هنگام عمل را بعدا به خاطر نمی آورد. همچنین بی دردی کامل برای بیمار وجود دارد و هیچ حرکتی توسط وی صورت نمی گیرد، این شرایط به درمانگر اجازه میدهد تا با آرامش کامل و با دقت نظر نسبت به درمان لازم اقدام نماید .در درمانهای دندانپزشکی تحت بیهوشی در مقایسه با اعمال جراحی پزشکی بدلیل گستردگی محدود، کم بودن احتمال خونریزی بعد از عمل، امکان کنترل درد بعد از عمل با تجویز مسکن های خوراکی و عدم نیاز به داروهای وریدی در دوره بعد از درمان، میتوان کودک را در صبح روز عمل بستری کرد و طی یک جلسه تمام امور درمانی مورد نظر را به صورت جراحی سرپایی انجام داد و کودک را پس از طی دوره کنترل بعد از عمل در همان روز ترخیص کرد. حدود 50 سال پیش خطرات ناشی از بیهوشی بسیار زیاد بود اما امروزه با توجه به لزوم ارجاع بیمار به مراکز مجهز دارای امکانات بیهوشی عمومی و ابداع سیستمهای پایشگر و مانیتورینگ در اتاق عمل ،میزان خطرات و عوارض بیهوشی برای بیمار بسیار کم شده است. وقتی جراح در حال جراحی است متخصص بیهوشی همزمان علائم بیمار شامل فشار خون ، تنفس و وضعیت بیهوشی را بررسی کرده و شرایط بیمار را کاملا تحت کنترل دارد. در حال حاضر داروهای جدیدی برای بیهوشی ساخت شده است که کارایی بیشتر و عوارض کمتری دارد باید توجه داشت که داروهایی نظیر هالوتان که بصورت معمول در بیهوشی بزرگسالان استفاده میگردد جهت کودکان توصیه نمی گردد. این امر ضرورت به روز بودن اطلاعات متخصصین بیهوشی و دندانپزشکی کودکان را که به درمان کودکان مبادرت می ورزند ایجاب می نماید.
( سیمرغ )