برخی اوقات ، دندان ها به عللی از جمله پوسیدگی شدید ، بیماری های لثه و بافت نگاه دارنده یا در اثر ضربه از دست می روند. البته بعضی مواقع هم جوانه دندان ها بطور مادرزادی وجود نداشته و رویش نمی کنند .در این صورت بهتر است فضای ناشی از فقدان دندان های مزبور به نحوی پر شود . به شرخ زیر است : قرار دادن پل یا بریج : از این جهت به این روش پل می گویند که از دو دندان مجاور ناحیه بی دندانی به عنوان پایه استفاده شده و یک یا چند دندان به فضای بین آنها اضافه می شود . پل ها یا بریج ها از لحاظ ساختار به چند دسته تقسیم می شوند : الف ) : بریج های عادی که دندان های پایه مجاور ناحیه بی دندانی روکش شده و یک یا چند دندان به وسط آنها اضافه می شود . غالبا قسمت داخل یا اسکلت بریج ها از جنس فلز است تا استحکام کافی داشته باشد ، و روی آن را با چینی می پوشانند . جنس فلز این بریج ها متفاوت است ولی بطور کلی می توان از آلیاژهای ارزان قیمت یا آلیاژهای حاوی طلا استفاده کرد . قابل ذکر است که روکش های ساخته شده از آلیاژهای حاوی طلا لبه هایی دقیق تری خواهند داشت ولی از طرف دیگر قیمت آنها نیز بالاتر است . امروزه بریج های بدون فلز نیز طراحی و ساخته شده اند . با وجود آن که این بریج ها زیبایی بیشتری دارند ، ولی استحکام آنها به اندازه بریج های حاوی فلز نمی باشد . ب ) بریج های محافظه کارانه :در این بریج ها دندان های پایه روکش نمی شوند و یکی از محاسن آنها است . برای اتصال دندان اضافه شده به پایه های مجاور می توان از بالچه های فلزی یا کامپازتی استفاده کرد . از جمله بریج های محافظه کارانه می توان به مریلند بریج و اینلی بریج اشاره کرد . در این بریج ها دندان های مجاور ناحیه بی دندانی به اندازه یک پر کردگی کوچک تراش خورده و نسج سالم آنها تا حد ممکن حفظ می شود . این بریج ها برای جایگزین کردن یک تا دو دندان مناسب هستند ، ولی استحکام لازم برای جایگزینی بیش از دو دندان را نداشته و در این موارد باید از بریج های عادی فلز دار یا از ایمپلنت برای جایگزین کردن دندان سود جست.
( سیمرغ )