دندان های جلو اغلب در معرض صدمات مختلف هستند . این صدمات شامل حوادث زمان کودکی ، تصادفات ، عدم نگهداری صحیح مانند مصرف زیاد تخمه و یخ و جویدن استخوان و … است . روش درمان های این ضایعه بر حسب وسعت شکستگی متفاوت هستند. گاهی اوقات در صورتی که شکستگی لبه دندان ها مختصر و در حد لب پریدگی باشد ، می توان آن قسمت را با تراش مختصر لبه های تیز صاف کرد و شاید نیازی به ترمیم و درمان های وسیع تر نباشد .در صورتی که وسعت شکستگی بیشتر باشد ، بهترین راه درمان بخصوص در سنین پایین و اطفال ، ترمیم قسمت شکسته با کامپازیت است . در این روش نسج دندان تراش مختصری خورده و نسج سالم تا حد ممکن حفظ می شود . در این روش درمانی اغلب حتی نیازی به تزریق داروی بی حسی نیست .این درمان در یک جلسه انجام می شودو در صورتی که بیمار نکات مربوط به پرکردگی های دندان های جلو را رعایت کند ، می توان بین 5 تا 8 سال عمر داشته باشد . البته همان طور که ذکر شد ، تمام ترمیم های کامپازیتی نیاز به معاینات و تمیز کردن های دوره ای دارند که باید هر 6 ماه یک بار توسط دندان پزشک انجام شود . در مواردی که وسعت شکستگی بیش از حدی باشد که بتوان آن را با کامپازیت ترمیم کرد ، به ناچار باید از روش های غیر مستقیم یا لابراتواری مانند لامینیت یا روکش کمک گرفت . در صورتی که شکستگی از طوق دندان بوده و تاج دندان بطور کامل از دست رفته باشد ، بهتر است پس از انجام معالجه عصب یا روت کانال ، ابتدا تاج دندان توسط پست و کر بازسازی شده و سپس روکش شود .
( سیمرغ )