نامرتبی دندان ها می تواند ظاهر فرد را تحت تاثیر قرار داده و از اعتماد به نفس او بکاهد. از علل نامرتبی دندان ها می توان به بزرگ بودن اندازه آنها نسبت به فک و کشیدن دندان های شیری پیش از موعد افتادنشان اشاره کرد.مسلما ارتودنسی مناسب ترین روش برای درمان نامرتبی دندان ها خصوصا در موارد شدید آن است. ولی در صورتی که میزان این نامرتبی کم باشد یا بیمار تمایلی به درمان ارتودنسی نداشته باشد، می توان از روش های درمانی دیگر به همین منظور استفاده کرد.
تراش مختصر لبه دندان ها :در صورتی که نامرتبی دندان ها در حد مختصر و ضخامت مینای دندان ها کافی باشد ، می توان با تراش مختصر لبه و کناره های دندان به طوری که آسیبی به آن نرسد ، وضعیت قرار گرفتن دندان ها را تا حدی تصحیح کرد. بهتر است پس از تراشیدن دندان ها سطح آنها را پالیش و صاف کرد.بهتر است از ین روش درمانی در مورد کودکان استفاده نشود، چون عصب دندان بزرگ تر و حساس تر است و این کار می تواند موجب حساسیت دندان ها شود.
استفاده از باندینگ و کامپازیت ها : بسیاری از مواقع از ترمیم های کامپازیت همراه با تراش مختصر لبه دندان ها ، بطور توام استفاده می شود. به عنوان مثال ، اگر دو دندان وسط بیرون زده تر و دو دندان کناری داخل تر باشد ، می توان به سطح خارجی دندان های کناری کامپازیت اضافه کرد تا بیرون زده تر به نظر برسند و از کناره ها و لبه دندان های وسط کمی تراشیده تا تو رفته به نظر برسند. این درمان سریع تر و کم هزینه تر از ارتودنسی است و به دندان آسیب چندانی نمی رساند.
لامینیت کردن : لامینیت کردن نیز می تواند همانند باندینگ در مواردی که نامرتبی دندان ها به مقدار کم تا متوسط باشد ، نتیجه بسیار خوبی بدهد. البته در مورد لامینیت ابتدا باید کمی از قسمت بیرون و لبه تراش داده شده و سپس قالب گیری شود. لامینیت پس از آماده سازی در لابراتوار ، روی دندان چسبانده می شوند.از آنجا که پشت دندان ها تراش نمی خورند ، ممکن است ضخامت دندان ها با هم تفاوت کند و لب و زبان بیمار در چند روز اول پس از درمان به آن عادت نداشته باشد که این مشکل پس از چند روز حل شده و بیمار به وضعیت جدید عادت خواهد کرد.
روکش کردن : در مواردی که میزان نامرتبی دندان ها بیشتر باشد یا این که یک یا چند دندان از پیش روکش داشته باشند و بیمار تمایل به درمان ارتودنسی نداشته باشد ، می توان از روکش کردن جهت صاف و مرتب کردن دندان ها کمک گرفت.
(سیمرغ)