ارتودنسی فقط برای کودکان نیست. امروزه تا میان سالی نیز می توان از ارتودنسی برای جابجا کردن دندان ها سود جست. در اکثر موارد می توان از گیره ها یا براکت های سرامیکی که هم رنگ دندان هستند ، استفاده کرد تا بیماران از لحاظ ظاهری دچار مشکل نشوند. در بسیاری از موارد فقط با ارتودنسی می توان مشکل فواصل را حل کرد. ولی در برخی موارد بهتر است پس از تقسیم فضای بین دندان ها از کامپازیت یا لامینیت پرسلن برای اتمام کار استفاده کرد.
ترمیم با کامپازیت : امروز با پیشرفت های که در زمینه ساخت کامپازیت های دندانی صورت گرفته ، دامنه کاربرد این مواد وسیع تر شده است. شاید بی اغراق بتوان گفت که یکی از بهترین روش های درمانی فواصل بین دندان ها ، پر کردن آنها با کامپازیت است. البته به هنگام کار باید توجه کرد که طبیعتا عرض دندان پس از بستن فواصل ، بیشتر می شود. در صورتی که فاصله بین دو دندان خیلی زیاد باشد ، بهتر است ابتدا از ارتودنسی برای تقسیم این فضا بین چند دندان استفاده کرد و سپس این فواصل را با کامپازیت پر کرد. چنان چه بیمار تمایل به انجام ارتودنسی نداشته باشد ، می توان با تراش از قسمت کنار دندان و اضافه کردن به دندان مجاور ، فضاهای بین دندانی را طوری پر کرد که عرض دندان های وسط زیاد به نظر نرسند.
لامینیت چینی : در صورتی که تعداد فواصل بین دندان ها زیاد و نامساوی باشد ، می توان از روش های لابراتواری مانند لامینیت پرسلن برای بستن فواصل استفاده کرد. البته باید توجه داشت که این درمان هزینه بیشتری در بر داشته و حداقل نیاز به دو جلسه کار خواهد داشت .
روکش کردن : با وجودی که بهترین راه بستن فواصل بین دندان ها ارتودنسی و پر کردن با کامپازیت است ، اما گاهی اوقات به علت تخریب شدید دندان و یا روکش های قبلی ، نیاز به روکش کردن دندان ها خواهد بود.
(سیمرغ)