پوسیدگی دندانی یک بیماری عفونی و قابل سرایت است و از فردی به فرد دیگر قابلیت انتقال دارد بیشترین انتقال از مادر به کودک است که به علت ارتباط نزدیک این دو و شریک شدن مادر در غذای کودک است. کودکان در هنگام تولد فاقد میکروب های پوسیدگی زا در دهان هستند و با گذشت زمان این میکروب ها را از افراد اطراف خود کسیب می کند این آلودگی می تواند از 6 ماهگی نوزادی دیده شود ولی بیشترین میزان آلودگی در سنین 19 الی 33 ماهگی است همچنین کودکان در سنین مهدکودک نیز می توانند بیماری را از هم سن و سالان خود کسب کنند. یکی از بهترین راههای پیشگیری از پوسیدگی های کودکان کنترل پوسیدگی های مادر و کاهش سطح میکروبی دهان مادران است با انجام ترمیم دندان های پوسیده شده در مادران قبل از تولد کودک از امکان لانه گزینی میکروبی در دهان مادر و انتقال بعدی آن به کودک جلوگیری می گردد.
(سیمرغ)