ارتودنسی به روش نامرئی!

در این روش از ارتودنسی هدف مشاهده نشدن براکت ها و دستگاه های ارتودنسی می باشد. خود این سیستم دارای 3 روش مشاهده نشدن دستگاه ارتودنسی می باشد.

1- سیستم لینگوال:

در این روش براکت های ارتودنسی در پشت دندان های فک بالا و پایین چسبانده می شود. این سیستم به دلیل مزاحمت های فراوان برای زبان هنگام تکلم و غذاخوردن و نیز به دلیل شکسته و کنده شدن هنگام شستن دهان چندان عملی نبوده و پیشنهاد نمی شود.

2- سیستم پلاک های شفاف: Crystal Clear System، Invisalign:

در این روش از پلاک های شفاف در جهت ردیف کردن دندان ها استفاده می شود که آن نیز در موارد بسیار محدود و نامرتبی های بسیار کم و با صلاحدید متخصص ارتودنسی انجام می گیرد و نیاز به مراجعات 2 هفته یک بار و تعویض پلاک در هر جلسه دارد.

3- سیستم استفاده از براکت های هم رنگ:

روش اصلی و کارآمد روش استفاده از براکت های شفاف و اغلب سرامیکی است که روی دندان های بیمار نصب می شود و بدون رنگ بوده و دیده نمی شوند. این روش دارای استحکام و زیبایی خوبی بوده و مشکلی برای زبان یا گفتار بیمار ایجاد نمی کند.

ارتودنسی لینگوال (Lingual orthodontics)

در روش لینگوال، اجزا یا دستگاهها پشت دندانها و در مجاورت زبان قرار می گیرد . اگرچه جنس براکت ها فلز است ولی با توجه به این که در پشت دندانها قرار می گیرد دستگاههای لینگوال دیده نمی شود . عمده ترین مزیت این دستگاهها ، نا پیدا بودن آنها است . چسباندن براکت ها از سمت داخل دندانها باعث آزردگی زبان بیمار می شود و مشکلاتی هنگام غذا خوردن برای بیمار به وجود می آورد . یکی دیگر از مشکلات درمانهای لینگوال هزینه بسیار زیاد آن است که در مقایسه با دستگاههای رایج فلز بسیار بیشتر است . درمان با این دستگاهها از نظر دسترسی برای متخصص ارتودنسی نسبت به درمانهای رایج سخت تر است . با توجه به مطالب عنوان شده معمولاً متخصصین ارتودنسی ، استفاده از روش لینگوال را توصیه نمی کنند.