هر حاملگی را که بعد از دو هفته از تاریخ تعیین شده ادامه یابد، حاملگی
طولانی می خوانیم و نوزاد را هم دیررس می نامیم. در مواردی که دوران بارداری بیش از اندازه بکشد سه امکان وجود دارد: اشتباه در
تاریخ آخرین قاعدگی، تخمگذاری هفتهها دیرتر از چهاردهمین روز دوره که در نتیجه
حاملگی تا چهل الی پنجاه روز پس از شروع آخرین دوره ماهانه صورت نگرفته باشد، یا
شاید هم حاملگی واقعاً چند هفته ای علاوه بر معمول به درازا کشیده است.
در اغلب
اوقات، پاسخ واقعی ندانسته باقی می ماند. ولی بهطور کلی عقیده بر آن است که در
اکثر مواقع اشتباهی رخ داده است. یعنی آنکه فقط در 4 درصد حاملگی به طور حقیقی
جنین بیش از دو هفته پس از موعد مقرر و معمول به زندگی در رحم مادر ادامه می دهد. طبق مشاهدات جنین پس از انقضاء مدت 280 روز وزن کمی اضافه می کند، در نتیجه اضافه وزن نوزادی که
دیر متولد شده نمی تواند دلیلی بر دیررس بودن او باشد. در واقع جنینی که بیش از اندازه در رحم مادر می ماند وزن کم کرده و پوست بدنش
چروک برداشته و همچون فرد مسن و فرسودهای شده، که ناخن ها و موهای بدنش بلندتر
شده و تغییرات دیگری پیدا می کند که البته قدری پس از تولد وزن اضافه کرده و حالت
طبیعی نوزاد معمولی را پیدا می کند.