پریاپیسم بیماری غیر شایعی است که آلت تناسلی جنس مذکر به مدت طولانی در حالت نعوظ باقی میماند و معمولاً دردناک و بدون میل جنسی یا تحریک جنسی است.
علت آن ممکن است مصرف داروهای اعصاب و روان باشد. علل دیگری هم دارد، بعضی بیماریهای خونی ممکن است عامل بروز این بیماری باشد. افرادی که مبتلا به بیماری گلبولهای قرمز هستند، مستعد آن هستند. اما گاهی هم بدون هیچ علتی بهصورت خودبهخودی اتفاق میافتد. مصرف کم یا زیاد مایعات هم ممکن است این حالت را ایجاد کند. در ۴۰درصد موارد، بیماریهای زمینهای مثل لوسمی ,بیماری سلول داسی، سرطانهای لگنی، و عفونتهای لگنی و همچنین صدمات آلت، صدمه به طناب نخاعی یا مصرف دارو است.
بیمارانی که پریاپیسم با جریان کم دارند معمولاً با تاریخچه نعوظ دردناک آلت که از چند ساعت قبل شروع شده است مراجعه میکنند. جسم غاری به علت پرخونی، سفت و در لمس حساس است. ناحیه گلنس و جسم اسفنجی نرم هستند. اکثر مولفین، علت اصلی پریاپیسم را انسداد فیزیولوژیک در تخلیه وریدی می دانند که منجر به تجمع خون غلیظ با O2 کم CO2 زیاد در داخل جسم غاری می شود. اگر این روند برای چند روز ادامه یابد، ادم و تورم نسجی بینابینی و فیبروز جسم غاری ایجاد میشود که در نهایت منجر به بروز ناتوانی جنسی در بیمار خواهد شد. امروزه، شایعترین علت آن تزریقات داخل جسم غاری جهت درمان ناتوانی جنسی است.
مصرف داروهای اعصاب و روان، بیماریهای خونی ،سرطانهای لگنی، عفونتهای لگنی، صدمات آلت، صدمه به طناب نخاعی جزو عوامل خطرساز این بیماری هستند.
پریاپیسم ایسکمیک میتواند باعث عوارض وخیمی شود. خون به دام افتاده درون آلت تناسلی از اکسیژن تهی شده و باعث آسیب به بافتها میشود. در صورتی که نعوظ بیش از 4 ساعت ادامه پیدا کند خون بدون اکسیژن شروع به نابود کردن بافتها در آلت تناسلی میکند و در نهایت باعث اختلال نعوظ در فرد و از شکل افتادن آلت تناسلی میشود.
پریاپیسم از اورژانسهای اورولوژی است. تجویز مسکن و تنقیه با محلول نمکی سرد میتواند موجب رفع نعوظ شود. از بیحسی نخاعی یا اپیدورال هم میتوان استفاده کرد و با سوزن بزرگی از طریق گلنس، خون موجود در جسم غاری را تخلیه نمود. اضافه کردن مواد آدرنرژیک به محلول شستشوی جسم غاری کمک کننده است
راه دوم: قابل اطمینان ترین راه جراحی زیر بی هوشی عمومی است. در برخی مراکز آمبولیزاسیون زیر هدایت اشعه ایکس سرخرگ پودندال نتایج خوبی داشته است.