این اصطلاح گاهی اوقات برای توصیف تغییرات مردان از نظر جسمی و
روحی در میانسالی استفاده می شود. میزان
تستوسترون، هورمون اصلی جنسی مردانه، در گردش خون در مردان پس از رسیدن به اوج خود
در اوایل دهه ۲۰ به آرامی و به طور پیوسته کاهش پیدا می کند. در
سن ۷۵ سالگی، تستوسترون به طور معمول به نصف سن ۲۵
سالگی میرسد. اگر چه هنوز هورمون
تستوسترون برای حفظ مردانگی کافی است، برخی از تغییرات فیزیکی از ویژگی های
میانسالی در مردان مانند تبدیل عضله به چربی، توزیع مجدد چربی بدن، از دست رفتن
توده استخوان و اختلال در نعوظ تستوسترون را کاهش میدهد. برخی از محققان بر این
باورند که کاهش سطح تستوسترون منجر به افزایش خطر ابتلا به حملات قلبی یک مرد مسن
می شود.
برای درمان تستوسترون تا حد زیادی موجب افزایش میل و توانائی جنسی ،
توده عضلانی ، قدرت عضلانی و رشد مو در صورت و بدن میگردد . عوارض جانبی تستوسترون
شامل آکنه ، احتباس مایع ، اریتروسیتوز و بندرت آپنه خواب ، در کانسر پروستات مصرف
تستوسترون ممنوع است . گنادوتروپینهای
اگزوژن نیز باعث افزایش تستوسترون و اسپرم می شوند . ورزش با حفظ قدرت عضلانی و
توانایی می تواند عاملی در پیشگیری تلقی شود.