این بیماری
به دلیل عفونت های زنانه از قبیل سوزاک و عفونت قارچی کلایمیدیا ایجاد می شود.
آمارها حاکی از آن است که هر سال بیش
از یک میلیون زن در ایالات متحده به بیماری التهاب لگن مبتلا می شوند که از این
میان تقریبا ۱۵۰
نفر جان خود را از دست خواهند داد.
علایم شناخته شده این بیماری شامل تب،
درد در ناحیه اطراف استخوان لگن، ترشح واژینال، خونریزی قاعدگی غیرطبیعی، درد در
حین ادرار کردن و مقاربت است. به گفته متخصصان ممکن است در برخی زنان این علایم تا
حدی خفیف باشد که تشخیص داده نشوند. لازم به ذکر است که اگر بیماری التهابی لگن
درمان نشده باقی بماند بیمار در معرض خطر ناباروری، بارداری خارج رحمی، زخم شدن و
درد مزمن لگن قرار می گیرد.
ابتلا به این عفونت اغلب در زنان جوان
تر از ۲۵
سال رخ می دهد و به ندرت پیش از اولین قاعدگی، در حین بارداری یا پس از یائسگی
بروز می کند.
در رابطه با علل شایع بیماری التهاب
لگن باید یادآور شد که این بیماری با انواع مختلفی از باکتری ها ایجاد می شود اما
شایع ترین آنها ارگانیسم هایی هستند که عفونت های سوزاک یا قارچ کلایمیدیا را
ایجاد می کنند که هر دو از گروه بیماری های مقاربتی هستند.
بیماری التهاب لگن می تواند از لوازم
جراحی نیز انتقال پیدا کند. عفونت زمانی آغاز می شود که ارگانیسم ها از واژن، میز
راه یا گردن رحم به سمت اعضای تناسلی داخلی حرکت کرده، سبب عفونی شدن بافت، ایجاد
التهاب و زخم شود. زخم شدن می تواند منجر به انسداد لوله های فالوپ شود که به
ناباروری می انجامد. اگر در اثر زخم شدن بافت یکی از لوله های فالوپ تنها به میزان
جزیی مسدود شود، تخمک ممکن است به رحم نرسیده، در لوله باقی بماند و در صورت بارور
شدن، یک حاملگی خارج رحمی رخ دهد. حاملگی های خارج رحمی اغلب منجر به پارگی و
خونریزی می شود که می تواند تهدید کننده جان بیمار باشند. یکی دیگر از عوامل
خطرزای ابتلا به بیماری التهاب لگن شامل ابتلا به یکی از بیماری های مقاربتی است.
شواهدی وجود دارد که کاربرد یک وسیله ضد بارداری داخل رحمی یا کاربرد مکرر دوش های
واژینال (بیش از یک بار در ماه) می تواند خطر ابتلا به بیماری التهابی لگن را در
زنان افزایش دهد. لازم به ذکر است که هیچ آزمون خاصی وجود ندارد که مشخص کند یک زن
به بیماری التهاب لگن مبتلا است. دانشمندان هم اکنون مشغول فعالیت بر روی آزمایش
های سریع و ساده ای هستند که کلایمیدیا و سوزاک یعنی دو عامل اصلی ایجاد کننده
بیماری التهابی لگن را شناسایی کند. اگر زنی علایم بیماری التهاب لگن را داشته
باشد باید به منظور آزمایش این دو عامل آزمایش شود. آزمایشات بیشتر ممکن است در
صورت یافت نشدن این عوامل لازم باشد چون عفونت هایی با شیوع کمتر نیز وجود دارند
که منجر به ایجاد بیماری التهابی لگن می شوند. در برخی از بیماران، اولتراسوند لگن
می تواند به نمایان کردن بزرگ شدگی لوله های فالوپ یا تشخیص آبسه (ناحیه بزرگی از
عفونت) کمک کند. در برخی موارد، به منظور تشخیص عفونت، لاپاراسکوپی انجام می شود.
لاپاراسکوپی از طریق وارد کردن یک لوله نازک انعطاف پذیر با یک پایانه نوری
(لاپروسکوپ) به شکاف کوچکی در شکم به منظور مشاهده اعضاء تناسلی و نمونه های بافتی
به دست آمده انجام می شود.
درمان بیماری التهاب لگن شامل مصرف دو
یا تعداد بیشتری آنتی بیوتیک است. در بیشتر موارد، داروی خوراکی می تواند بیماری
التهابی لگن را درمان کند. اغلب پس از شروع آنتی بیوتیک درمانی علایم به سرعت ناپدید
می شوند، اما به منظور اطمینان از درمان مناسب مهم است که دوره کامل درمان به
پایان برسد. بیمار باید تا زمان درمان شدن عفونت از فعالیت جنسی خودداری کند. در
موارد شدید بیماری التهاب لگن، آنتی بیوتیک ها به صورت وریدی تجویز می شوند. در
صورت بیماری شدید، باردار بودن بیمار و یا در صورتی که بیمار به HIV/AIDS مبتلا بوده و یا
سیستم ایمنی او در اثر بیماری های دیگر تضعیف شده باشد ممکن است بستری شدن در
بیمارستان ضروری باشد. برخی موارد به درمان شدید نیاز دارند و برخی دیگر حتی به
جراحی نیاز پیدا می کنند تا آبسه ای که درمان نشده است خارج شود.
موثرترین روش پیشگیری از بیماری
التهاب لگن پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی است. زنانی که در معرض خطر
بالای ابتلا به بیماری التهاب لگن قرار دارند باید معاینات منظم داشته باشند و در
عین حال اطمینان از آزمایش شدن همسر بیمار و درمان بیماری مقاربتی بسیار مهم است.
این کار به پیشگیری از وقوع مکرر بیماری التهاب لگن و بیماریهای مقاربتی کمک خواهد
کرد.