معاینه برای تشخیص تنگی کانال نخاعی همان روشی است که برای دررفتگی دیسک‌های
بین مهره‌ها یا اصطلاحا فتق دیسک خوانده می‌شود. این عارضه از دهه چهارم زندگی به بعد
بیشتر دیده می شود. درمان این عارضه در مواردی که هنوز تنگی شدید نیست با داروهای ضدالتهابی
و ضددرد خواهد بود. در ادامه نیز ورزش منظم بهترین اقدام پزشکی محسوب می‌شود که در
کنار فیزیوتراپی بسیار مؤثر است و براساس نیاز بیمار جلسات آن مشخص می‌شود. در بعضی
موارد که بیمار از گزگز و کرختی پاها رنج می‌برد، ویتامین B1 و گاباپنتین برای او توصیه می‌شود. در صورتی که به
تدریج عضلات اندام‌ها تحلیل برود(به خصوص پاها)، عمل جراحی لامینکتومی برای تبدیل کانال
نخاعی به یک ناودان، ضروری خواهد بود. با این کار و برداشتن فشار از روی ریشه‌های عصبی،
درمان تکمیل می‌شود.
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟