ایمپلنت و دانستنی های آن

دکتر شهاب محمدی، دندانپزشک:

ایمپلنت پین‌های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می‌شود.

دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت‌ها هستند. حدود 3 تا 6ماه زمان لازم برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.

هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت درنظر گرفته می‌شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد، می‌توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد. همچنین برحسب میزان سختی استخوان انواع پیچ‌دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می‌شود. ایمپلنت می‌تواند بلافاصله پس از، از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. شکل ایمپلنت مانند ریشه دندان طبیعی است. پس از، ازدست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندان‌های کناری است. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می‌شود، ایمپلنت‌های کوچک‌تر و استوانه‌ای به‌دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می‌شود.

مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها به‌وسیله معاینه‌ای که دندانپزشک انجام می‌دهد با درنظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندان‌های طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندان‌های فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است.

در چه مواردی از ایمپلنت استفاده می‌شود:

1- فاصله بین دندان‌های جلو بر اثر ازدست رفتن یک دندان به‌طوری که دندان‌های مجاور آن طبیعی باشند.

ازدست رفتن دندان می‌تواند به‌دلیل پوسیدگی، بیماری لثه یا تصادف باشد. اگر دندان در منطقه زیبایی باشد علاوه بر زیبایی، سلامت دندان نیز متاثر می‌شود. فاصله طولانی بی‌دندانی باعث رویش دندان‌های فک مقابل به این فاصله و جابه‌جایی دندان‌های بالا و پایین و از دست رفتن اکلوژن مناسب می‌شود. عمل جویدن نیز متاثر شده و مفاصل فک پایین در طولانی مدت دردناک می‌شود.

درمان:

• بریج سه واحدی که مستلزم قربانی کردن دو دندان سالم مجاور است.
• بریجی که به دندان‌های مجاور چسبیده ولی عمر آن محدود است.(Maryland Bridge)
• بریج تنها تاج دندان را جایگزین می‌کند ولی ریشه را جایگزین نمی‌کند و نیروهای جویدن به استخوان زیرین منتقل نمی‌شود و در طول زمان حجم و ارتفاع استخوان کاهش می‌یابد.

ایمپلنت درمان بهتری است چون هم دندان‌های کناری تراش نمی‌خورند و هم به‌طور کامل ساختار دندان حفظ می‌شود و نیروهای جویدن به استخوان منتقل می‌شود و حجم استخوان بدون تغییر می‌ماند.

2- فاصله زیاد بین دندان‌ها بر اثر ازدست رفتن یک یا بیش از یک دندان به‌طوری که دندان‌های مجاور آن طبیعی باشند.

فاصله بیشتر بین دندان‌ها همان اثرات ازدست رفتن یک دندان را به‌صورت شدیدتر نشان می‌دهد. عدم زیبایی، مشکلات پخش نیروی جویدن، درد در مفاصل فک پایین و مشکلات تکلمی از موارد مورد شکایت بیماران است.

درمان:

• بریج‌های چند واحـدی (‌با تراش دندان‌های پایه کناری‌) که تعـداد دندان‌های پایـه باید متنـاسب با طول بی‌دندانی باشد.
• پارسیل متحرک که مشکلات تکلمی، جویدن و اجتماعی ایجاد می‌کند.
• بریج‌ها یا روکش‌های ساپورت شونده با ایمپلنت به تنهایی یا در ترکیب با دندان طبیعی

3- زمانی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از‌دست رفته باشد و تنها یک سمت، دندان طبیعی باشد.

ازدست دادن دندان‌های قوی در عقب قوس دندانی که وظیفه جویدن و آماده کردن غذا برای هضم را دارند، باعث آسیب به حرکات جویدن می‌شود. دندان‌های باقی‌مانده به سمت فضای خالی حرکت می‌کنند و تماس بین دندان‌ها از‌دست می‌رود. همچنین دندان‌های قوس مقابل نیز به طرف فضا حرکت می‌کنند و مشکلات مفاصل فک پایین نیز رخ می‌دهد.

درمان:

درمان فک‌های انتهای آزاد سخت است چون تنها در یک سمت دندان وجود دارد.

• پارسیل متحرک فک بالا یا پایین  پارسیل ممکن است به‌عنوان جسم خارجی احساس ناخوشایندی ایجاد و مشکلات تکلمی و جویدن ایجاد کند.
• ایمپلنت به‌عنوان دندان پایه دوم بریج. در حالی که پایه اول دندان طبیعی است‌ یا اینکه بریج کلا به‌وسیله ایمپلنت در هر دو طرف ساپورت شود.

4- زمانی که کلیه دندان‌های یک یا هر دو فک از‌دست رفته باشد.

بی‌دندانی کامل فک بالا و پایین با هم یا به تنهایی منجر به مشکلات بسیار زیادی می‌شود. جویدن و صحبت کردن از مشکلات اصلی بیماران بی‌دندان است. از آنجا که دندان‌ها که عامل ساپورت عضـلات صورت هستند و دیگر وجود ندارند، بیمار حالت صورت مسنی خواهد داشت.

درمان:

• پروتز کامل متحرک: باوجودی که اکثر بیماران مشکلی از لحاظ گیر پروتز در فک بالا به‌دلیل نیروی مکشی در کام ندارند ولی مشکلات تکلمی و جویدن همچنان باقی است. عدم گیر یا ثبات پروتز فک پایین مشکل اساسی بیماران بی‌دندان است و با گذشت زمان و تحلیل بیشتر استخوان بدتر هم می‌شود که تا حدودی با ریلاین پروتز و گذاشتن آستر تا مدتی برطرف می‌شود. ریلاین کردن متعدد منجر به لق شدن شدید پروتز و سخت‌تر شدن صحبت کردن و جویدن می‌شود.
• ایمپلنت به‌عنوان ثبات‌دهنده پروتز کامل. برای مثال میله‌ای که به دو یا چهار ایمپلنت وصل است و باعث گیر مناسب پروتز می‌شود حتی 6 یا 8 ایمپلنت می‌تواند به‌عنوان پایه‌های پروتز ثابت شود.

امروزه می‌توان حجم کم استخوان را طی عمل بازسازی در شرایط خاص برای پذیرش ایمپلنت آماده کرد.

بیماری‌های انعقادی خونی، متابولیک، مخاطی و استخوانی، فاصله کم بین دندان یا موقعیت نامناسب دندان‌های فک بالا و پایین از عوامل محدودکننده در گذاشتن ایمپلنت است.

–       کلیه افراد بالغی که دوران رشد را به پایان رسانیده‌اند، می‌توانند ایمپلنت بگذارند.

–       افراد سیگاری حداقل تا ماه‌های اولیه پس از گذاشتن ایمپلنت باید سیگار را ترک کنند.

–       ایمپلنت مانند دندان طبیعی نیاز به رعایت بهداشت و مراقبت دارد.

دکتر شهاب محمدی، دندانپزشک:

دکتر شهاب محمدی در سال 1385 از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده اند و دارای سابقه 10ساله در زمینه همکاری با مطبوعات تخصصی علمی و پایان نامه برگزیده سال 1384 در بررسی تاثیرات ورزش حرفه ای بر آسیب های وارده به منطقه زیبایی دندان ها هستند. ایشان در حال حاضر با مرکز پزشکی فیفا در ایران (ایفمارک) همکاری دارند. سابقه فعالیت چندین ساله در زمینه ایمپلنت و همکاری با شرکت‌های بزرگ دنیا و کسب و مدارک علمی معتبر، در رزومه ایشان دیده می‌شود. دکتر محمدی همچنین موفق به کسب دوره آموزشی زیبایی دندانپزشکی که به طور مستقیم زیرنظر پرفسور مَک لارن، از اساتید بنام دانشگاه UCLA است، شده‌اند. در ادامه می‌توان به عضویت در آکادمی  دندانپزشکان زیبایی آمریکا و عضویت در آکادمی جهانی ایمپلنت اشاره کرد که با تکیه بر آن در سال‌های گذشته خدمات زیادی در این زمینه‌ها برای عموم مردم، جامعه هنرمندان و ورزشکاران بنام ایران انجام داده‌اند.

شما می توانید برای ارتباط با مطب دکتر شهاب محمدی با شماره ذیل تماس حاصل فرمائید:

تلفن: ۰۲۱۸۸۶۹۹۲۲۷

آدرس: تهران، سعادت آباد، بلوار فرحزادی، نبش بهاران دوم، ساختمان صدف، شماره 1