یکی از دلایل محبوبیت کباب زغالی بین
مردم، ترکیب‌های
آروماتیک مختلفی است که هنگام سوختن چوب آزاد شده و موقع کباب کردن روی کباب می‌نشیند و باعث خوش‌عطر و طعم شدن کباب می‌شود که این عطر و طعم در کبابی که روی
باربیکیوی برقی یا گازی، فر، گریل و … پخته شده، پیدا نمی‌شود. البته همین کباب شدن گوشت روی زغال
چوب، باعث تشکیل ترکیبات هیدروکربنی روی آن است که به سرطان‌زا بودن مشکوک هستند. واقعیت این است که
مگر افراد در طول هفته یا در طول ماه چند بار کباب زغالی می‌خورند که بخواهند نگران این موضوع
باشند؟
درست است که از لحاظ علمی تشکیل
هیدروکربن‌های
حلقوی روی مواد غذایی خطرناک است اما بد نیست یادآوری کنیم که در سال گذشته همه ساکنان
تهران حتی یک روز هم هوای پاک استنشاق نکرده‌اند! آیا استنشاق همه‌روزه این هوای ناسالم بدتر است یا کباب
زغالی که هر از چندگاهی در مسافرت یا پیک‌نیک و… خورده می‌شود؟! این روزها خانواده‌ها فرصت ندارند مثل گذشته‌ها هفته‌ای 4-3 بار دور هم جمع شوند و غذایی روی
زغال درست کنند. پس بهتر است اگر چند وقت یکبار چنین فرصتی به دست می‌آورند، ذهن‌شان را درگیر ترکیبات حلقوی روی کباب
زغالی نکنند!