دندان از دوقسمت تاج ( آنچه در محیط دهان قابل رؤیت است) و ریشه ( بخشی که درون استخوان قرار دارد ) تشکیل شده است . درون دندان بافت زنده مغزی وجود دارد . درمان ریشه دندان به معنی خروج بافت زنده داخلی دندان ( شامل عروق و اعصاب) و سپس پاکسازی و پرکردن فضای داخل دندان است. عروق و اعصاب داخل دندان از استخوان اطراف وارد دندان می شوند. بنابراین پس از قطع و خارج نمودن این بافت زنده طبیعی است که در استخوان اطراف بدلیل آسیب بافتی التهاب ایجاد شود که سبب دردهای پس از درمان ریشه می شود. در صورتی که دندان به هنگام درمان زنده باشد و عفونتی در کار نباشد انتظار می رود این التهاب حداکثر تا ۱۰ روز پس از درمان فروکش کند ولی گاهی به دلیل عفونی بودن دندان امکان ایجاد آبسه پس از درمان ریشه وجود دارد که با مشورت با دندانپزشک شاید نیاز به مصرف آنتی بیوتیک باشد. دردهای پس از درمان ریشه که ناشی از این التهاب است سبب حساس شدن دندان به ضربه می شود و معمولأ فرد به هنگام جویودن غذا احساس ناراحتی می کند چون دندان در حفره استخوانی تحت فشار قرار گرفته و به دلیل التهاب استخوان اطراف دندان گاهی به شدت به فشار حساس می باشد که توصیه می گردد حتی الاکمان با دندانی که به تازگی درمان ریشه شده غذا جویده نشود .در دندان‌های بدون عفونت سیر درد از دقایقی پس از درمان ریشه شروع شده تا ۲۴ ساعت اول به اوج می رسد و پس از آن فروکش می‌کند. توصیه می‌شود بلافاصله پس از درمان این موارد از داروهای ضد التهاب مانند ایبو بروفن استفاده شود ولی در صورتی که درد با تأ خیر ۱ تا ۲ روز ایجاد شد و روز به روز بر شدت آن افزوده گردید بهتر است حتمأ با مشورت دندانپزشک از آنتی بیوتیک جهت جلوگیری از گسترش آبسه استفاده گردد.
دکتر جمیله قدوسی ( دندانه )