شتر از آن دسته حیواناتی است که در محیط‌های گرم و خشک زندگی می‌کند و به همین دلیل گوشتش گرم است. این گوشت از لحاظ تغذیه‌ای و املاح شباهت زیادی به گوشت گوسفند دارد و برای افرادی که طبع سردی دارند، مناسب است. با توجه به اینکه در احادیث اسلامی هم خوردن این گوشت هر 40 روز یک‌بار توصیه می‌شود، اگر بیش از این مقدار خورده شود، گرمای آن باعث می‌شود مزاج فرد از حالت تعادل خارج شود و فرد را دچار خارش و خشکی پوست کرده و مستعد کهیر زدن کند. گوشت شتر حاوی ویتامین‌های گروه B، فسفر و کلسیم بوده، پروتئین کمتری نسبت به گوشت گاو دارد اما این مقدار، با میزان پروتئین گوشت گوسفند برابری می‌کند.
همچنین در مقایسه با سایر گوشت‌های قرمز، گوشت شتر آهن و پتاسیم کمتر و سدیم بیشتری دارد و چربی‌اش بیشتر در کوهانش جمع شده؛ به همین خاطر مصرف کوهان آن توصیه نمی‌شود، چراکه بسیار چرب است. البته کوهان و همچنین استخوان‌های شتر برای درمان پادرد، کمردرد و سایر دردهای روماتیسمی خوب است و در صورت رعایت اعتدال، مصرفش اشکالی ندارد.
از آنجا که تمام گوشت‌های قرمز چربی، اسید اوریک و کلسترول زیادی دارند و گوشت شتر هم گوشت قرمز است، کسانی که مشکلات فشار خون، قلب و عروق، نقرس و اسیداوریک بالایی دارند، نباید از خوراک این گوشت زیاد استفاده کنند.