ازدواج باید براساس شناخت و علاقه انجام گیرد و پیروی کورکورانه در
انتخاب یا اجبار در امر زناشویی بدون شناخت کافی دختر و پسر و رضایت کامل آنان
صحیح نیست.
تفاوت سنی بین دختر و پسر بین 4 تا 6 سال مناسب و گاهی درصورت هماهنگی
سایر عوامل تا 8 سال هم ممکن است، مشکلی ایجاد نکند. ولی تفاوت سنی 15 سال مشکل‌زا است و هر چه بگذرد اثرات سو
آن بیشتر ظاهر می‌شود.
خصوصاً که رشد جسمی و بلوغ فکری روانی دختران نسبت به پسران بیشتر و سریع‌تر است. در نهایت اکثر این‌گونه ازدواج‌ها به طلاق و جدایی می‌انجامد. ضمن اینکه بارداری در سنین بالا یعنی
بعد از 35سالگی
جان فرزند و مادر را به خطر می‌اندازد.
در اکثر این‌گونه
بارداری‌ها
احتمال ابتلا نوزادان به ناهنجاری‌های
این چنینی بسیار بالاست. ضمن اینکه خانم‌ها در این سن شانس بارداری مکرر را از دست می‌دهند، احتمال سقط جنین هم در آن‌ها زیاد است.
شتاب‌زدگی
در امر ازدواج آفتی است که در جامعه ما کم و بیش وجود دارد. ازدواج تحمیلی نتیجه‌اش نارضایتی، ناشادی و بالاخره
تباهی زندگی است و این ازدواج براساس نارضایتی پایه‌ریزی شده است. به صرف اینکه پسردایی دارای موقعیت خوب و
زندگی مرفهی است وی را وادار به ازدواج کرده‌اند، درصورتی که ضرورت داشت از
نظر اخلاقی، فرهنگی و سایر عوامل موثر در ازدواج با فرصت کافی مطالعه می‌کردند. هر دو شما می‌توانستید در برابر خواست
خانواده‌ها
مقاومت کنید و زیر بار ازدواج اجباری نروید.
ازدواج شتاب‌زده،
سپردن سرنوشت به دست شانس، اقبال و تصادف است که کار خردمندانه و عاقلانه‌ای نیست.