میوم یا فیبروم رحم چیست؟

فیبروم (fibrum)یا فیبروید(fibroid) یا میوما (myoma) تومورهای ماهیچه ای هستند که (معمولا) بر روی دیواره رحم رشد می کنند. فیبروم ها تقریباً همیشه خوش خیم (غیرسرطانی) هستند. ممکن است در فردی فقط یک فیبروم وجود داشته باشد و در فرد دیگری تعداد زیادی فیبروم تشکیل شود. فیبروم ها ممکن است به کوچکی یک دانه و به بزرگی یک گریپ فروت باشند. البته در موارد نادر فیبروم ها بسیار بزرگ تر نیز می شوند.

. فیبروم ها اکثراً بین سنین 40 تا 50 سالگی بروز می یابند. در زنانی که هیچ علائمی وجود ندارد، امکان دارد پزشک متخصص هیچ درمانی توصیه نکند. اما در مورد زنانی که فیبروم ایجاد علائم می نماید معمولاً تحمل وضع دشوار خواهد بود.

شایع ترین تومور لگنی در نزد زنان است فیبروم ها بر اساس محل آن ها در رحم تقسیم بندی می شوند. شایع ترین محل وجود آن ها اینترامورال ( داخل عضله رحم)، ساب سروزال ( به صورت توده ی برجسته ای خارج رحم) و زیر مخاطی ( داخل حفره رحم) هستند. نوع سوم یعنی زیر مخاطی که از همه ی موارد نادرتر است با بیشترین تظاهرات بالینی از جمله منوراژی یا خونریزی شدید قاعدگی و نازایی همراه است.

خون‌ریزی شدید قاعدگی• قاعدگی‌های طولانی و خون‌ریزی مابین دو قاعدگی• احساس درد و فشار• نداشتن کنترل روی دفع ادرار و یا تکرر ادرار• یبوست• درد در ناحیه پشت و یا پاها• فیبروم خارج از رحم سبب به وجود آمدن مشکلات مربوط به دفع ادرار می‌شود. فیبرومی که در پشت رحم به وجود می‌آید ممکن است یبوست ایجاد کند و فیبروم روی اعصاب ستون فقرات هم موجب درد در ناحیه پشت می‌شود.

دلیل قطعی بروز فیبروم رحمی مشخص نیست اما محققان به عوامل زیر برای ایجاد فیبروم رحمی اشاره می‌کنند:

دلایل ژنتیک

هورمون: گفته می‌شود ترشح هورمون‌های استروژن و پروژسترون که رحم زن را برای حاملگی آماده می‌کند ممکن است موجب رشد فیبروم هم بشود.

عوامل شیمیایی دیگر: بعضی از مواد که به نگهداری بافت‌های بدن کمک می‌کنند، ممکن است سبب رشد فیبروم شوند.

سن باروری

وراثت: اگر مادر یا خواهر فرد به فیبروم رحمی مبتلا باشد، احتمال ابتلای وی هم بیشتر می‌شود.

نژاد: تحقیقات نشان داده است که زنان سیاه پوست بیشتر با خطر فیبروم مواجه هستند تا زنان نژادهای دیگر. همچنین این دسته از زنان بیشتر در سنین پایین‌تر دچار فیبروم رحمی می‌شوند

   چاقی. ریسک ابتلا به فیبروم در زنان چاق بیش از سایرین است. زنانی که خیلی چاق هستند دو تا سه برابر دیگران در معرض ابتلا به فیبروم می باشند.

     عادات غذایی. خوردن مقدار زیاد گوشت قرمز و ژامبون با ریسک بالای ابتلا به فیبروم رابطه دارد. به نظر می رسد مصرف مقدار زیاد سبزیجات ریسک ابتلا را کاهش می دهد.

داروهایی که برای فیبروم رحمی مورد استفاده قرار می‌گیرند، در واقع هورمون‌هایی را که چرخه قاعدگی را تنظیم می‌کنند مورد هدف قرار می‌دهند و علایمی مانند خون‌ریزی شدید قاعدگی را از بین می‌برند اما خود فیبروم را از بین نمی‌برند گرچه ممکن است تا حدی آن را کوچک کنند.

عمل جراحی:در مورد فردی که علائم شدیدی دارد جراحی بهترین گزینه می باشد. در مورد جراحی نیز با توجه به عوامل متعدد نظیر سن بیمار، تصمیم او برای بارداری، اندازه فیبروم و غیره، گزینه های متعددی پیش روی فرد و پزشک معالج قرار دارد که از آن جمله می توان به میومکتومی، هیستروسکوپی، برداشتن بافت اندومتر، میولسیس و … اشاره کرد.

       میومکتومی (myomectomy). خارج کردن فیبروم بدون برداشتن بافت سالم رحم از طریق انجام عمل جراحی .این درمان برای زنانی که پس از عمل قصد بارداری دارند بهترین گزینه است. میومکتومی را هم می توان از طریق جراحی باز شکمی و هم از طریق لاپراسکوپی یا هیستروسکوپی انجام داد.

     هیسترکتومی (hysterectomy). یعنی برداشتن کل رحم از طریق جراحی. این روش تنها روش تضمینی برای درمان فیبروم است. این عمل در مورد زنانی که خونریزی خیلی شدید دارند، اندازه فیبرومشان خیلی بزرگ است، نزدیک به سن یائسگی هستند یا آن را گذرانده اند و تصمیم به بارداری ندارند انجام می شود.

     میولیسیس (myolysis). در این روش معمولاً از طریق لاپراسکوپی سوزنی به فیبروم وارد می شود و از طریق وارد کردن جریان الکتریکی فیبروم فریز یا منهدم می شود.

راه پیشگیری شناخته شده نیست.