جو گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع آن بسته
به انواع مختلف آن تا یک متر می رسد . برگهای آن متناوب و باریک و دراز و به رنگ سبز
تیره می باشد . جو از نظر کاشت به دو دسته تقسیم می شود : جو بهاره و جو پائیزه .جو
بهاره در بهار کشت می شود و احتیاج به سرمای زمستان ندارد و قبل از زمستان دانه می
دهد در حالیکه جو پائیزه در پائیز کشت می شود و محتاج سرمای زمستان است .
خواص داروئی: جو معمولا به سه صورت در بازار عرضه می شود 1) جو پوست نکنده
که هنوز سبوس آن جدا نشده 2)جو پوست کنده که پوست آن گرفته شده است )3جو سفید که پوست
وسبوس آن گرفته شده است و بنام جو مرواریدی معروف است . جو از نظر طب قدیم ایران سرد
و خشک است 1)غذایی بسیار مقوی است .2)خاصیت نرم کننده دارد .3)در قدیم از جو زیاد استفاده
می کردند .4)برای نقرس مفید است .5)جوشانده جو داروی خوبی برای مبتلایان به تب و کم
خونی و سوء هاضمه است .6)ماء الشعیر برای درمان سل ،زخم های ریوی و سردرد گرم مفید
است .7)ماء الشعیر خون ساز است و زود هضم می شود.8)ماء الشعیر را با خشخاش کوبیده برای
سردرد مفید است .9)برای درمان نقرس پماد در جو را با آب بر روی قسمت های دردناک بگذارید
.10) جو را با شکر مخلوط کرده غذای خوبی برای اطفال است .11)بیسکویت جو بهترین دارو
برای درمان یبوست است و حتی نفخ و شکم درد را از بین می برد.12)سرد مزاجان باید جو
را با شکر بخورند.13)کشک الشعیر برای مزاج های گرم و اسهال های صفراوی مفید است
.14)برای برطرف کردن گلو درد و ورم گلو کشک الشعیر را قرقره کنید .15)برای پائین آرودن
کلسترول از جو استفاده کنید .16)جو چون دارای پروتئاز می باشد بنابراین از سرطان جلوگیری
می کند .