بنزودیازپین‌ها بسته به سرعت اثر و اصطلاحا نیمه عمرشان به انواع گوناگون مانند دیازپام، اگزازپام، فلورازپام، آلپرازولام (زاناکس )، کلونازپام، میدازولام، تمازپام، کلردیازپوکساید و … تقسیم می‌شوند. این داروها آرام‌بخش و شل‌کننده عضلانی هستند و در درمان بی‌خوابی، اضطراب و استرس به کار می‌روند اما به تدریج اعتیاد ایجاد می‌کنند. متاسفانه دیده شده است بعضی افراد برای مثال تا 10 قرص دیازپام هم در یک روز استفاده می‌کنند اما باز هم دچار اضطراب و بی‌خوابی هستند در صورتی که اوایل با مصرف فقط یک عدد قرص راحت می‌خوابیدند. ترک اعتیاد به بنزودیازپین‌ها خیلی ساده نیست. هنگام ترک دقیقا با یک معتاد طرف هستیم یعنی همان علائم بی‌خوابی، استرس، اضطراب و حتی تشنج ایجاد می‌شود. استفاده از این داروها به خصوص در میان خانم‌ها بسیار رواج دارد و چون نیمه عمر کوتاهی دارند به شدت شخص را مستعد اعتیاد می‌کنند. در این مواقع فرد یک‌قرص را می‌خورد و چند ساعتی حالش خوب می‌شود و بعد به تدریج دوباره علائم اضطراب و دلشوره‌اش بازمی‌گردد و مجبور می‌شود دوباره قرص بخورد؛ به این ترتیب است که معتاد می‌شود.
چگونه داروهای ضد استرس سبب وابستگی می شود؟
nazari
اعتیاد به داروها
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟