با یک صدای نامفهوم همه به وجد می‌آیند. خوشایند‌ترین لحظه‌های ماه‌های اول برای پدر و مادرها لحظاتی است که فرزندشان با صداهایی که اغلب معنای واضحی ندارند با آنها ارتباط برقرار می‌کند. پدر و مادرها زودتر از آنکه فرزندشان بتواند، آرزوی اولین واژه‌ها را در سر می‌پرورانند. به اولین موفقیت‌های کودک‌شان افتخار می‌کنند و دوست دارند به‌خاطر این پیروزی به پدر و مادرهای اطراف‌شان فخر بفروشند. اگر شما چنین روزهایی را تجربه می‌کنید یا به جمع تازه والدین‌ها پیوسته‌اید، توصیه‌های ما را برای به حرف آوردن فرزندتان امتحان کنید.
حتی اگر هنوز هیچ کلمه واقعی‌ای را به زبان نیاورده، به او بفهمانید که در ادا کردن صداها بسیار موفق است و می‌تواند از این راه منظورش را به شما بفهماند. تشویق‌های شما بیشترین ارزش را برای او دارد و زمانی که او احساس می‌کند در مرکز توجه قرار گرفته است، تلاش بیشتری را برای بازسازی آنچه شما می‌گویید انجام خواهد داد. اگر بعد از مدتی توانست اولین واژه‌اش را ادا کند با اشتیاق او را تشویق کنید. برایش دست بزنید، ببوسیدش و او را در آغوش بگیرید. بچه‌ها دوست دارند مورد توجه قرار بگیرند پس به او بفهمانید که با این تلاش‌ها جذابیت بیشتری نزد شما پیدا می‌کند و بیش از پیش مورد توجه اطرافیانش قرار می‌گیرد. این کلمات تازه را با او تکرار کنید. شاید در ابتدا او نتواند تفاوت میان اولین واژه را با صداهای قبلی‌اش احساس کند. تکرار آن و تاکید شما بر معنی‌دار بودنش می‌تواند این موضوع را به او ثابت کرده و باعث شود این واژه‌ها را فراموش نکند.
با او در مورد کارهایی که در آن لحظه انجام می‌دهید صحبت کنید و برایش حرکات‌تان را توضیح دهید. الان تلفن زنگ زد. دارم لباس‌ها را می‌شورم. حالا برای غذا خوردن آماده می‌شویم. این توصیف‌ها می‌تواند فعالیت‌های خود او را هم در بر بگیرد. می‌توانید از کلماتی شروع کنید که بیشترین کاربرد را در دنیای کودکانه او دارند. اعضای بدنش را به او معرفی کنید و سعی کنید در جملات روزانه‌تان آنها را به کار ببرید. وقتی می‌خواهید کاری انجام دهید حتما آن را برایش شرح دهید. مهم نیست که چقدر آن کلمات را متوجه می‌شود، مهم این است که آنها را در حافظه‌اش انبار می‌کند و در آینده می‌تواند به کمک‌شان فعالیت‌هایش را برای‌تان توضیح دهد.
به نشانه‌ها توجه کنید.
گریه کردن یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطی بچه‌ها در ماه‌های اول است. آنها از این طریق توجه شما را به خود جلب می‌کنند و درصورت دریافت پاسخ از طرف شما می‌فهمند که صدای‌شان شنیده می‌شود. زمانی که شما به گریه‌های او پاسخ می‌دهید در واقع به او می‌گویید آماده برقراری ارتباط هستید و برای ساختن جهانی امن آماده‌اید. فرزند شما در این دوره می‌فهمد برای دریافت پاداش و جلب حمایت شما باید با شما ارتباط برقرار کند و برای برقراری این ارتباط نیازمند کمک گرفتن از صداهاست.
به او فشار نیاورید
با فشار آوردن به او فرزندتان را کلافه نکنید. تمام لحظات روزش را به آموزش واژه‌ها صرف نکنید. وقت بازی، زمان غذا خوردن یا وقت خوابیدنش را با این تاکید‌ها و اصرارها پرنکنید. مدام برایش کلمات را هجی نکنید. بگذارید این یکی از تفریحاتی باشد که در طول روز با آنها سرگرم می‌شود نه اینکه تمامی لحظاتش را اشغال کند و تلاش برای حرف زدن را به یکی از دلهره‌هایش تبدیل کند. اغراق در آموزش حرف زدن به او می‌تواند اعتماد به نفس این مشارکت و لذت ادا کردن حرف‌ها و کلمات را از او بگیرد و موفقیتش را دیرتر از آنچه انتظار دارید نشان دهد.
ایما و اشاره را فراموش نکنید
گمان نکنید حرف‌زدن تنها به ادای واژه‌ها محدود می‌شود. قبل از آنکه کودک‌تان چنین تجربه‌ای را به دست بیاورد می‌توانید از طریق ایما و اشاره با او ارتباط برقرار کنید و از این طریق او را در فهمیدن جملات‌تان یاری دهید. زمانی که او یکی از نیازهایش را از طریق نشانه‌ها برای‌تان مطرح می‌کند، شما می‌توانید آن را با یک جمله بیان کنید و همراه با نشانه‌ها به او کلمات و جمله‌ها را هم آموزش دهید. آموزش نشانه‌ها خالی از فایده نیست و کودک شما می‌تواند از طریقش چنین امتیازاتی را به دست آورد.
به او توانایی برقراری ارتباط با بزرگ‌تر‌ها را بدهد و باعث شود که خواسته‌هایش را به آنها بفهماند
زودتر به حرف بیاید و دایره لغاتش گسترده‌تر شود
شکست‌هایش را در ارتباط برقرار کردن کمتر کند
به او فکر کردن را یاد دهد و باعث شود دنیای اطرافش را بهتر درک کند.