کدام هورمون در چاق ها بیشتراست؟

 گرسنه‌اید؟ سیر هستید؟ شاید نمی‌توانید به شکم‌تان اعتماد کنید. هورمون‌های متعددی در بدن‌تان وجود دارد که به شما می‌گوید کی غذا بخورید و کی از کنار سفره بلند شوید. هورمون گرلین زمانی که شکم شما خالی است این چرخه را آغاز می‌کند. این هورمون با تحریک نورون‌های هیپوتالاموس باعث می‌شود شما احساس گرسنگی کنید. سپس وقتی شروع به خوردن کردید، شکم شما منبسط و کشیده شده و هورمون کوله سیستوکینین (سی سی کی) ترشح می‌شود که سرکوب‌گر اشتها است.در این زمان همه هورمون‌ها با هم تلاش می‌کنند شما را از سر میز غذا بلند کنند. روده‌های شما ماده‌ای به نام YY ترشح می‌کنند که به مغز شما می‌گوید خوردن بس است و غده پانکراس (لوزالمعده) انسولین ترشح می‌کند. این سیگنال‌ها به شما می‌گوید که سیر شده‌اید و دیگر نباید بخورید. لپتین هورمونی است که سلول‌های چربی می‌سازد. این هورمون نیز به هیپوتالاموس می‌گوید که شکم شما پر شده و در نتیجه آلفا ام اس اچ ترشح می‌شود که هورمون دیگری برای سرکوب اشتهاست.وقتی وزن اضافه می‌کنید لپتین زیادتری در بدن ترشح می‌شود.اگر مقدار زیادی لپتین به مدت طولانی در بدن شما ترشح شود به مغز این فرمان را می‌دهد:«داری چاق می‌شوی… باید کمتر بخوری». ولی اختلال در لپتین(که معمولا به دلیل خوردن مقدار زیاد خوراکی‌های شیرین اتفاق می‌افتد) به مغز شما می‌گوید سیگنال‌های گرسنگی ارسال کند حتی اگر شما به تازگی غذا خورده باشید. این مسئله باعث بیماری کبد چرب و مقاومت به انسولین می‌شود. وقتی انسولین بالا می‌رود، جلوی سیگنال فرستادن لپتین را می‌گیرد و در نتیجه مغز فکر می‌کند شما گرسنه‌اید. نتیجه واضح است؛ دور باطلی ایجاد می‌شود که شما را به‌شدت چاق خواهد کرد. علاوه بر کاهش وزن بهترین کار برای جلوگیری از اختلال در ترشح لپتین کاهش مقدار خوراکی‌های شیرین مصرفی است.