تبخال تناسلی یک بیماری منتقل ‌شونده از راه جنسی
است که باعث زخم‌ های کوچک دردناک در ناحیه تناسلی می ‌شود. این علایم ممکن است با
تب، خارش، سوزش و اشکال در ادرار کردن همراه شود. اما بسیاری زنانی که به این بیماری
مبتلا هستند، متوجه آن نمی‌ شوند زیرا یا تنها علایمی خفیف و موردی دارند، یا اصلا
علامتی ندارند. ابتلا به تبخال تناسلی در زنان همچنین ممکن است با التهاب واژن، عفونت
مجاری ادراری، یا حتی همورویید (بواسیر) اشتباه شود.

تبخال تناسلی از راه آمیزش جنسی منتقل می ‌شود و
نمی‌ توان آن را ریشه‌ کن کرد. تشخیص تبخال تناسلی ممکن است باعث ناراحتی روانی شود
و احساسات انزواجویی، گناه، یا خشم را در فرد برانگیزد. بیماران همچنین نیاز به کمک
مداوم در مورد جنبه ‌های جسمی ابتلا به تبخال تناسلی و اطلاعاتی در مورد پیشگیری از
انتقال آن دارند.

اغلب موارد تبخال تناسلی ناشی از ویروس ( Herpes Simplex Virus) هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2) و برخی موارد ناشی
از ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) است که باعث تبخال معمولی هم می‌ شود. این ویروس‌
ها پس از ورود به بدن درون دستگاه عصبی مخفی می ‌شوند. این ویروس در زنان در اعصاب
نزدیک ورودی دستگاه تناسلی خارجی جایگزین می ‌شود. بعدها در زمانی ویروس دوباره فعال
می‌ شود و باعث عود کردن علایم می ‌شود. گر چه دقیقا معلوم نیست که چه عواملی عود ویروس
را باعث می ‌شود اما عود ویروس با عوامل متعددی از جمله قاعدگی، خستگی، استرس، بیماری
و قرارگیری در معرض نور خورشید ارتباط دارد.

ویروس تبخال از راه آمیزش جنسی منتقل می‌ شود. این
انتقال ممکن است هم در هنگام ظهور زخم‌ های فعال و هم در هنگامی که هیچ علامتی وجود
ندارد، رخ دهد. بهترین راه برای جلوگیری صحبت کردن با شریک جنسی در مورد آن، اجتناب
از آمیزش جنسی هنگام فعال بودن بیماری و استفاده از کاندوم است. داروهای ضدویروسی نیز
می ‌توانند میزان ریزش ویروس را کاهش دهند و احتمال انتقال آن را پایین بیاورند اما
نمی ‌توانند به طور کامل از آن جلوگیری کنند.