مزاج نعناع گرم و خشک است و رطوبتی زائد همراه دارد .
قوتی دارد که گرمی بخش و گیرنده و بازدارنده است . در میان سبزی های خوردنی
گوهر نعناع از همه لطیف تراست. اگر چند شاخه آن را در شیر بگذارند شیر ، پنیر نمی شود
.اگر افشره اش را با سرکه بخورند خونریزی شکم را قطع می کند . نعناع را با قاوت ضماد
کنند دمل های داخلی را علاج است .
نعناع مثل پونه گس مزه نیست و گدازندگی و گرمی و خشکی اش خارج از حد و
آزار دهنده است .
اگر نعناع با آرد جو ضماد شود و بر پیشانی بگذارند سردرد را دوا می کند. با نعناع
زبان را ماساژ بدهند زبری زبان را از بین می رود . افشره نعناع را با عسلاب در گوش
دردمند بچکانند مسکن است.
خون برآوردن و خونریزی را قطع می کند . ضماد آن را بر پستان بگذارند شیر
منعقد شود و آماس پستان را فرو می نشیند . تقویت معده و گرم کردن معده با نعناع است
.
سکسکه را آرام می کند ،هضم کننده است و استفراغ خونی و بلغمی را بند می
آورد .
نعناع و به ویژه شربت آن داروی یرقان است .
نعناع کاشتنی مرطوب و بادزا است و غریزه جنسی را تقویت می نماید کرم ها
را می کشد .اگر قبل از جماع بردارند ضدبارداری است .اگر چند شاخه ای از آن با دانه
انار خورده شود ، اسهال و استفراغ شدید را قطع می کند . نعناع و به ویژه تخم نعناع
برای سگ هار گزیده پادزهر خوبی است .