کافور چند گونه است .قنصوری ، ریاحی ، آزاد ، اسفرک کبود .
کافور به چوب چسبیده و از چوب برآمده است .
کسانی می گویند کافور بسیار بزرگ است ، بسیاری از جانوران را در سایه
خود پناه می دهد و ببرها سایه اش را دوست دارند و در مدت سال مگر در وقتی معین کسی
نمی تواند به درخت کافور برسد .
چنان که می گویند کافور در دامنه کوههای کنار دریا می روید و مزاج سر
و خشک دارد.
به کار بردنش پیری زودرس به دنبال دارد .مو را سفید می گرداند .
ورم گرم را فرو می نشاند .
کافور مخلوط با سرکه یا افشره خرمای نارسیده ، یا آب آس ، یا آب ریحان
، دردسر ناشی از تب گرم را از بین می برد.
بی خوابی آورد ، تقویت حاسه گرمی داران است و بهترین داروی زخم های دهان
است .
شهوت جنسی را از بین می برد .
سنگ کلیه و مثانه به وجود می آورد و بی اشتهایی ناشی از صفرا را بند می
آورد .