گل گندم بهترش باریک و کوچک مایل به زردی و زبان گز است .
مزاج آن گرم و خشک و خاصیت آن زداینده ، گیرنده و تند ، کمی شیرین ، خشکاننده
بی آزار .
گویند این گیاه را اگر با پاره گوشت ها بپزند گوشت را گرد هم می آورد
.
زخم های تر را تنقیه می کند ، زخم کهنه را کبره می گذارد. خشکیده اش را
در مرهم بریزند ناصورها را علاج و زخم های گود و زخم های بد را درمان می کند . ناصور
را پر از قنطوریون کنند و ببندند خوب می شود .
علاج گسستگی ماهیچه و چرک و ریم ماهیچه است .
آرد آن را حقنه کنند داروی بیماری اعصاب و درد عصب است .کوبیده آردش برای
حقنه بسیار خوب است اگر خون بیرون آورد باز به نفع بیمار است . اگر خاکسترش را با آب
بیامیزند و مایه حقنه شود باز سودمند است .
افشره نوع کوچک و باریک که با عسل باشد سپیدی چشم را که ناشی از خوب شدن
زخم باشد می زداید .
چون گیرنده است در خون برآوردن مفید است . هر دو نوع ستبر و باریکش داروی
دشوار نفس کشیدن است .
بند آمده های کبد را باز کند و طحال سفت را نرم می نماید .
بول و حیض را ریزش می دهد ، ضد کرم است . خوردن دو درهم از آن درد و پیچ
روده را تسکین می دهد ، درد زهدان را دوا می کند و علاج قولنج است .
خوردن آب پز نوع کوچکش بلغم و زرداب ناپخته را بیرون می ریزد و اگر پارچه
های کوچک آن را به دندان بجوند و ببلعند اسهال خونی می دهد .اگر آرد آنرا بخورند در
این زمینه مؤثرتر است .
تب دار اگر از آن بخورد بسیار سود می بیند .