تمامی‌بزرگان طبّ سنتی ایران از حجامت به عنوان یکی از ارکان مهم درمانی
ذکر کرده‌اند. محمد زکریای رازی در کتاب «الحاوی»، شیخ الرئیس ابوعلی سینا در کتاب
«قانون در طب»، سید اسماعیل جرجانی در کتاب «ذخیره خوارزمشاهی» و عقیلی خراسانی در
کتاب «خلاصه‌الحکمه فی مجمع الجوامع» به شیوه گسترده‌ای پیرامون حجامت و کاربرد آن
در درمان صحبت کرده‌اند و از حجامت برای درمان بیماری‌های فراگیر و مهمی‌مانند سکته
قلبی، مالیخولیا، سردرد های میگرنی و بخشی از بیماری‌های پوستی بهره می‌گرفته‌اند.
در طبّ اسلامی‌و منابع مذهبی نیز توصیه‌های فراوانی به انجام حجامت شده‌است.
رسول اکرم(صلی االله علیه و آله و سلم) و ائمه‌اطهارعلیهم السلام خود
حجامت می‌کرده‌اند و روش انجام آن را بیان فرموده‌اند و ویژگی‌‌های درمانی آن را برشمرده‌اند.
در این زمینه بیش از پانصد روایت مطرح است که در کتاب «حجامت از دیدگاه‌اسلام» جمع
آوری شده‌است.
یکی از مهمترین روایاتی که در زمینه حجامت در منابع معتبر روایی ذکر شده
و در ذیل آیه یک سوره مبارکه اسری در تفسیر المیزان و برخی از تفاسیر دیگر آمده‌است،
حدیث زیر می‌باشد: حضرت رسول اکرم(صلی االله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند:
« در شب معراج وقتی
که به آسمان هفتم صعود کردم بر هیچ ملکی از ملائک گذر نکردم مگر اینکه گفتند یا محمد
حجامت کن و امتت را به حجامت کردن امر بفرما.»
همچنین در مورد ویژگی درمان حجامت حضرت رسول اکرم(ص) می‌فرمایند:
«حجامت درمان همه
بیماری‌هاست. »