فرهنگ و بستر درتعریف رویا آورده است: «مجموعه‌ای از احساسات، تصاویر، افکار و
نظایر آنها که از ذهن فردی درخواب می‌گذرد.»
رویابینی و خواب دیدن برای اولین‌بار
4 هزار سال قبل از میلاد مسیح مورد توجه قرارگرفت که درتمدن‌های مختلف به آن اشاره شده است.
دررویاها، فرد می‌تواند
هرکسی باشد، هرجایی برود و هرکاری انجام بدهد. زمانی که خواب می‌بینیم، شبیه مسافران یک قطار هستیم که قدرت تصمیم‌گیری نداریم. به نظر می‌رسد رویاها لایه بیرونی افکار،
هیجان‌ها
و انگیزش‌هایی
هستند که ما طی روز آنها را آگاهانه پس زده‌ایم. زمانی که به خواب می‌رویم احساس آزادی مطلق داریم و
به شیوه‌ای
عمل یا حس می‌کنیم
که به خودمان در زمان بیداری اجازه این‌گونه عمل کردن را نمی‌دهیم. خیلی از احساسات، ایده‌ها و افکار ما ممکن است از خواب‌ها و رویاها بیایند. شاعران،
نویسنده‌ها،
کارگردان‌ها
و نقاشان بسیاری از خواب‌ها
و رویاها و کابوس‌های
خود الهام می‌گیرند.
خیلی اوقات هم خواب‌ها
راه‌حل‌هایی برای مشکلات روزانه ما
ارائه می‌دهند
یا امکان بررسی یک معضل و مشکل را از زاویه‌ای دیگر به ما می‌دهند و اما کابوس‌ها؛ تقریبا تمام انسان‌ها کابوس می‌بینند و یکی دو کابوس دریک مقطع
زمانی عجیب نیست.
کابوس‌ها
چیستند؟
کابوس‌ها
زیرگروهی از خواب‌ها
هستند که مضمون آنها ترس یا احساسات شدید است. بسیاری از انسان‌ها از شدت ترس دروسط کابوس از
خواب می‌پرند.
به دلیل همین ویژگی‌هاست
که انسان کابوس‌هایش
را بیشتر از سایر خواب‌هایش
به یاد می‌آورد.
کسانی که با کابوس از خواب می‌پرند،
تاثیرات واکنش به کابوس‌ها
و حالت اضطراب و ترس درساعت‌های
بعد هم درآنها ادامه می‌یابد.
کدام آدم‌ها
بیشتر کابوس می‌بینند
برخی تحقیقات هم نشان می‌دهند افرادی که حساس‌تر، خلاق‌تر، متفکرتر و با تخیل فانتزی‌تر هستند، بیشتر مستعد کابوس
دیدن هستند. شاید این مسئله ناشی از این باشد که این‌گونه افراد بیشتر به مسائل
درونی و ذهنی خود اهمیت می‌دهند
و به گفت‌و‌گوی درونی با خود می‌پردازند و این باعث می‌شود ذهن آنها بیشتر درگیر این
مسئله شود.
یکی از دلایل کابوس دیدن تلاش ناخودآگاه
فرد برای توجه دادن خود آگاه به یک مسئله یا مشکل یا احتراز از یک مسئله است. حتی ممکن است کابوس‌ها هشداری درمورد سلامت یا
اتفاقات پیش‌روی
فرد باشند. بحث، آنالیز و تلاش برای درک خواب‌ها (رویاها و کابوس‌ها) کمک زیادی به انسان و سلامت
روحی او می‌کند.