اگر زوجین با هم بر سر مساله بچه‌دار شدن تفاهم داشته باشند، قاعدتا باید حداکثر یک سال پس از ازدواج، اولین بارداری صورت بگیرد. در این میان، به زوج‌هایی که در سنین بالا – 35 تا40 سالگی – ازدواج می‌کنند توصیه می‌شود هرچه زودتر اقدام به بارداری کنند؛ چون بعد از سن 35 سالگی شانس بارداری کاهش می‌یابد. برخی از زوج‌ها به دلیل اینکه در ظاهر مشکلی ندارند، تصور می‌کنند که دچار نازایی نمی‌شوند. اگرچه احتمال نازایی در افرادی که مبتلا به تخمدان پلی‌کیستیک هستند، سابقه عمل جراحی دارند یا به بیماری‌های دیگری مبتلا هستند که باعث اختلال تخمک‌گذاری می‌شود و همچنین در افرادی که پیشگیری طولانی‌مدت داشته‌اند، بیشتر است. اما فقدان این موارد، تضمینی بر این مساله نیست که زوجی برای مدت زمانی طولانی، از بارداری پیشگیری کند.

به طور کلی، اگر مدت زمان پیشگیری (چه به روش طبیعی و چه روش‌های مختلف دیگر) طولانی باشد، احتمال نازایی به وجود می‌آید؛ چون شما و همسرتان از هنگام ازدواج به دلیل عدم تمایل به بارداری بررسی نشده‌اید و از نازایی خود غافل می‌مانید. از سوی دیگر در این میان باور غلطی وجود دارد که استفاده از قرص ضدبارداری باعث نازایی می‌شود. چنین باوری درست نیست. تا زمانی که فرد قرص می‌خورد تخمک‌گذاری‌اش متوقف شده و بعد از قطع قرص، مجددا تخمک‌گذاری شروع می‌شود. لازم به ذکر است یکی از عواملی که در پیشگیری‌های طولانی‌مدت باعث نازایی می‌شود، عفونت مکرر و چسبندگی لوله‌های رحمی است.

بنابراین به طور کلی، پیشگیری طولانی‌مدت به زوج‌ها توصیه نمی‌شود و زوج‌ها حداکثر یک تا 2 سال بعد از ازدواج باید اولین بارداری را تجربه کنند. ما به هیچ‌عنوان به زوجین توصیه نمی‌کنیم که بارداری خود را تا 10 سال به تعویق بیندازند اما اگر زوجی پس از این مدت زمان تمایل به بارداری داشت، حتما باید قبل از بارداری تحت مشاوره قرار بگیرد، البته به همه زوج‌ها، مشاوره قبل از بارداری توصیه می‌شود.(هفته نامه سلامت)