افراد مستقل همان مراقبت های عادی بهداشتی را باید رعایت کنند یعنی مسواک زدن مرتب و نخ کشیدن. اما مسأله این است که با افزایش سن مهارت سالمندان ممکن است مراقبت های عادی بهداشتی کاهش یابد یا اینکه دچار ضعف بینایی شوند. در این موارد مسواک زدن هم دشوار می‌شود چه برسد به نخ کشیدن. بنابراین روی روشهای شیمیایی بهداشت دهان تأکید بیشتری می‌شود. استفاده از دهانشویه‌ها با کاهش تعداد میکروارگانیسم های حفره دهان باعث کاهش میزان پوسیدگی ریشه و سلامت لثه و مخاط خواهد شد. در عین حال دهانشویه‌های حاوی فلوراید هم در این افراد مفید هستند. فلوراید علاوه بر پیشگیری از پوسیدگی می‌تواند پوسیدگی‌های اولیه را هم متوقف کند. در مورد سالمندان گروههای دیگر هم رعایت بهداشت دهان شامل همین موارد است با این تفاوت که اطرافیان یا پرستار انجام آنرا برعهده دارند.سالمندان مستقل با پروتز کامل باید حتماَ شب‌ها پروتز را از دهان خود خارج کنند. پروتز را باید حتماَ با مسواکهای مخصوص روی دست تمیز کنند. قرص های خاصی برای تمیز کردن پروتز وجود دارد که تأکید می‌کنم باید فقط در آب سرد یا ولرم حل شوند نه آب گرم چون استفاده از آب گرم باعث تغییر رنگ پروتز می‌شود. استفاده از دهانشویه‌های ضد میکروبی در این بیماران نیز توصیه می‌شود. در همین زمینه باید به ناراحتی‌های مفصلی سالمندان اشاره کنیم. در این افراد بدلیل آرتریت انگشتان بطور کامل جمع نمی‌شود. بنابراین گرفتن پروتز در یک دست و مسواک زدن با دست دیگر دشوار خواهد بود. می‌توان از مسواک های خاصی استفاده کرد که در انتهای دسته آن‌ها یک برجستگی به اندازه یک توپ کوچک پلاستیکی تعبیه شده که بیمار راحت‌تر می‌تواند مسواک را در دست گرفته و مسواک بزند. متأسفانه این مسواک‌ها در ایران موجود نیست اما می‌توان با آکریل یا چوب آنرا درست کرده و به انتهای مسواک نصب کرد.در این گروه‌ها مراقبت و رعایت بهداشت دهان و دندان به اطرافیان برمی گردد. از پروتزهای پارسیل ترنزیشنال (انتقالی) استفاده کنیم. این پروتز‌ها ضمن جایگزینی دندان از دست رفته این امکان را به دندانپزشک می‌دهد تا در آینده اگر دندان های دیگری از دست رفت روی همان پروتز قبلی بتوان آن‌ها را جایگزین کرد و نیازی به تکرار مراحل درمانی و هزینه اضافی نیست.همانطور که می‌دانید ایمپلنت راه حلی برای جلوگیری از پیامدهای بی‌دندانی ست. پیامدهایی از قبیل درهم ریختگی دندانهای دیگر، تحلیل استخوان فک و کاهش توانایی جویدن و..؛ درمان ایمپلنت برای سالمند جایگاه مهمی دارد اما باید توجه کرد در سالمندان اغلب بیماری های سیستمیک متعددی نظیر دیابت، بیمارهای قلبی عروقی، افسردگی، آلزایمر و… بچشم می‌خورد. این بیماران اصلاَ تحمل چنین درمان سنگینی را ندارند. ایمپلنت باید در بیمارانی انجام شود که دست کم قادر به رعایت بهداشت خود باشند. بنابراین سالمندان مستقل و بعضی از افراد نیمه مستقل درصورتی که از لحاظ سیستمیک منع خاصی نداشته باشند می‌توانند ایمپلنت دریافت کنند بشرطی که درمان تا حد امکان ساده باشد.
دکتر
پارسا آتش‌رزم ( دندانه )