اکسیتوسین یا هورمون عشق می‌تواند مغز افراد مبتلا به اوتیسم را فعال کند و منجر به بهبود رفتارهای اجتماعی آنها و اجتماعی‌تر شدن آنها شود. محققان اظهار کرده اند هورمون اکسی توسین یا هورمون عشق به اوتیسمی ها برای درک بهتر احساسات و حالات چهره دیگران کمک می کند.
علائم و نشانه‌های اصلی اوتیسم شامل اختلال در ارتباط و مراودات اجتماعی و رفتارهای تکراری است. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است، مشکلاتی در صحبت کردن با دیگران داشته باشند یا هنگامی که با آنها صحبت می‌کنید به چشم‌های شما نگاه نکنند. این عارضه نتیجه احتمالی عصب شناختی است که بر کارکرد طبیعی مغز تاثیر می‌گذارد و رشد آن را در نواحی مربوط به ارتباط و تعامل اجتماعی دچار اشکال می‌کند. اکسی توسین را به عنوان یک (هورمون نوازش و اعتماد یا عشق) می شناسند که در دوران بارداری، تولد و شیر دادن به نوزاد تولید می شود که محبت میان مادر و فرزند را بیشتر می کند. از این هورمون برای درمان اختلالات اجتماعی و عدم ثبات در خلق و خوی استفاده می کنند. دانشمندان در یک پژوهش جدید دریافته‌اند که برخی از علائم اختلال روانی اوتیسم را می‌توان با یک اسپری استنشاقی حاوی هورمون اکسی توسین کاهش داد.
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب مشکلات مهمی در تعاملات اجتماعی دارند که به گفته این دانشمندان هورمون اکسیتوسین می تواند به این بیماران کمک کند که عملکردهای هوشمندانه طبیعی داشته باشند و تواناییهای زبان خود را در اجتماع بهبود بخشند.
محققان افزودند: برخوردهای بصری می تواند به عنوان اولین مرحله در رفتارهای اجتماعی مورد ملاحظه قرار گیرند. مطالعات ما نشان می دهد که اکسیتوسین برخوردهای بصری را افزایش می دهد چرا که زمان نگاه کردن بیمار را به چشم دیگران افزایش می دهد.
در یک آزمایش محققان به 40 مرد که به اوتیسم بالا مبتلا بودند اسپری بینی حاوی اکسی توسین دادند.پس از 90 دقیقه مغز این افراد فعال شد و باعث بهیود رفتارهای اجتماعی آنان شد.
نشانه‌های اوتیسم چیست؟
بسیاری از مادران جوان، نشانه‌های اوتیسم رابه‌خوبی نمی‌شناسند و نمی‌دانند که هرچه بیماری فرزند آنها زودتر تشخیص داده و روند درمانی آغاز شود، فرزندشان مهارت‌های اجتماعی بیشتری را در سن مناسب‌تری خواهد آموخت.
تشخیص زودهنگام اوتیسم می‌تواند رشد و پیشرفت استعدادها و تواناییهای بالقوه کودکان را در پی داشته باشد. از این رو، لازم است که تمام مادران جوان با نشانه‌های اوتیسم، آشنا باشند.
هرچند که نشانه‌های ابتلا به این بیماری می‌توانند بسیار مختلف باشند اما برخی از نشانه‌ها، تقریبا در بیشتر این بچه‌ها مشترک است. مثلا کودکان مبتلا به اوتیسم، در سنی که باید غریبی کنند، با همه صمیمی هستند. این کودکان به‌سادگی از بغل والدین خود به بغل غریبه‌ها می‌روند و از دوری والدین، شکایتی ندارند و بی‌قرار نمی‌شوند. آنها رفتار تکرارشونده دارند.
حتی ممکن است در خوردن هم تکرار و افراط به خرج بدهند و ده‌ها عدد از میوه‌ای مانند موز را یکجا بخورند یا ساعت‌ها شروع کنند به تکرار واژه‌ای نامفهوم یا آوایی بی‌کلام. گاهی این کودکان به خودشان هم آسیب فیزیکی می‌رسانند و درد ناشی از این آسیب‌رسانی هم نمی‌تواند کمکی به کنترل رفتار آنها بکند. گاهی این کودکان در سنین پایین، مهارت ارتباط چشمی را هم ندارند. 40 درصد از بیماران مبتلا به اوتیسم، حرف نمی‌زنند و بنابراین والدین باید نسبت به عدم ارتباط کلامی و حرف نزدن به‌موقع بچه‌ها هم هوشیار باشند.
متاسفانه این بچه‌ها، تمایلی به بازی‌های گروهی هم از خود نشان نمی‌دهند و فردیت را بیشتر دوست دارند. با این حساب، مراجعه به موقع به روان‌پزشک کودک می‌تواند فرزند شما را در چرخه درمان‌هایی مانند رفتاردرمانی، دارودرمانی، تطابق با محیط و حتی اجتماعی شدن، قرار بدهد. گاهی لازم است که خود والدین هم در کلاس‌های آموزشی و جلسات مشاوره تخصصی شرکت کنند تا نوع رفتار با این کودکان را بهتر یاد بگیرند. به‌این ترتیب، آنها هم می‌توانند گامی موثر در آموزش مهارت‌های فردی و اجتماعی و موفقیت فرزندشان در زندگی بردارند.(سلامانه)