عسل بسیار خوب آن است که کاملاً شیرین مزه ، خوشبو و رنگش به
سرخی بزند و پر مایه باشد و بهم متصل .
می گویند عسل تابستانی خوب نیست .
مزاج آن گرم و خشک است.
خاصیت آن زداینده است ، دهانه رگها را باز می کند ، رطوبت را
از بین می برد و مانع تباهی و گندیدگی می گردد .
اگر به تن بمالند شپش و رشک را از بین می برد با کوشنه مخلوط
باشد و بر پوست بمالند لکه های سیاه چهره را حتی اگر کهنه هم باشد از بین می برد .عسل
و نمک با هم لکه های بادمجانی رنگ ناشی ازضربه خوردن را می زداید.
زخم های ژرفا را پاک می کند ، عسل را آنقدر بر آتش بگذارند تا
غلیظ شود ، زخم های تازه را بهم می آورد . عسل و شبت را بر پوست بمالند ( قوبا )را
شفا می دهد .
نمک اندرانی را با عسل مخلوط کنند و نیمه گرم در گوش بچکانند
چرک را از گوش می زداید ،زخم های داخل گوش را می خشکاند و حس شنوایی را نیرو می دهد
. عسل تند مزه و سمی را بو کنند عقل از سر می پرد و تا چه رسد به خوردنش .
عسل ، تم چشم را از بین می برد . عسلاب اشتها را بر می انگیزد
و توان بخش معده است .
نفس و سینه :غرغره کردن با عسل و عسل به دهان مالیدن علاج خناق
و لوزتین است .
عسل نیشکر ملین است ولی عسل (طبر )ملین نیست .
عسل را با روغن آمیزند و بر آتش بگذارند تا گرم شود و به گرمی
بخورند پادزهر افیون خوردگی و نیش حشرات موذی است .لیسیدن عسل پادزهر سگ هار و قارچ
سمی است .کسی که سم خورده عسل بخورد قی می کند و اثر سم خنثی می شود .
بو کردن عسل تند مزه و عطسه آور است یکباره عقل را از سر بدر
می کند و عرق سرد بر بدن می نشیند و علاجش آن است که ماهی شور بخورد و بعد قی کند
.