کاسنی بیابانی و کاشتنی است .نوعی از کاسنی برگش پهن و برخی
باریک است . کاسنی کنش کاهو را دارد ، ولی می گویند همه خاصیت های کاهو را در بر ندارد
. در سود رساندن به کبد هر چه تلخ تر بهتر است .
مزاج آن سرد و خشک است. کاسنی سبز، تر است . کاسنی کاشتنی سرد
و مرطوب تر از بیابانی آن است .کاسنی در تابستان بیشتر تلخ مزه می شود و گرایش به نوعی
حرارت پیدا می کند که کنش خود را از دست می دهد . کاسنی بیابانی که همان «طرخشقوق
»است از کاسنی کاشتنی کمتر رطوبت دارد .
خاصیت آن :
انسدادهای درونی و رگ ها را باز می کند . قبض است اما نه بسیار
شدید اگر آب کاسنی با سفیداب و سرکه را برای سرد گردانیدن جایی که نیاز به سردی داشته
باشد بر آن بمالند تأثیری شگفت آور دارد .
ضمادش در بیماری نقرس مفید است .
رمد گرم را درمان می کند .شیره کاسنی بیابانی سفیدی چشم را می
زداید .
با آرد جو ضماد کنند تپش را علاج می کند و قلب را نیرو می بخشد
.
خیار چنبر را در آب کاسنی حل کنند و غرغره کنند ورم گلو را از
بین می برد .
دل بهم آمدن و هیجان صفرا را درمان می کند .تقویت معده می کند
.برای مداوای معده که سوء مزاج گرم داشته باشد داروی بسیار خوبی است.کاسنی بیابانی
برای معده از کاشتنی آن بهتر است .
می گویند در همه حالات با مزاج کبد سازگار است .برای فروکش نمودن
گرمی کاری تر است .برای مزاج سرد به اندازه ی سایر سبزی های سرد زیان دربر ندارد .
کاسنی را با سرکه بخورند شکم بند می آید و به ویژه کاسنی بیابانی
که قبض تر است .
علاج تب سه اندر میان (ربع )و تب های سرد است .
کاسنی را اگر با بیخ کاسنی یا با قاوت ضماد سازند پادزهر کژدم
و حشرات موذی و زنبور و مار و وزغ بیابانی است.