حسادت های عاشقانه مشکلی رایج میان زوج های امروزی است و رتبه دوم را
در میان مشکلات زناشویی دارد. وقتی صحبت از حسادت به میان می آید، اغلب آن را
احساسی منفی می پندارند؛ در صورتی که این حس جزو آن دسته از احساساتی است که نه
مطلقا مثبت و نه کاملا منفی است.
وجود این حس تجربه ای مهم در زندگی افراد به حساب می آید و بدون شک
حاکی از نیازهای اساسی آنان است اما آن چیزی که اغلب افراد را در مورد این حس
نگران می کند، اخلاق بیمارگونه، خشونت و عصبانیتی است که از این احساس نشأت می
گیرد. حسادت نوعی نارضایتی و احساس ناامنی است که می تواند منجر به رفتارهای مخرب
شود و پایه های یک رابطه را متزلزل کند و در مقابل، موجب برانگیختن تمام قوای شخص
برای حل مشکلات شخصی یا زناشویی او شود.
برای بررسی این موضوع ابتدا باید به این سوال پاسخ دهیم که آیا عشق
بدون حسادت ممکن است؟ بدان سبب که زوجین در ابتدای پیوند خود علاقه دارند بیشتر
اوقاتشان را با یکدیگر بگذرانند، بیشتر تلاش می کنند تا نشان دهند با یکدیگر تفاهم
دارند و از آنجایی که فقط در قالب این پیوند می توانند به برخی از نیازهای خود
پاسخ گویند، به نظر می رسد که فرد مقابل را دوست دارند.
این علاقه منجر به ایجاد نوعی وابستگی به طرف مقابل می شود و در
نتیجه ممکن است احساس حسادت در هر یک از طرفین به وجود آید؛ بنابراین عشق و حسادت
دو احساس لاینفک به حساب می آیند. حسادت به خودی خود یک مشکل تلقی نمی شود و تنها
شاخصی از وجود یک مشکل است.
حتما همه ما این جملات را میان افراد مختلف شنیده ایم:
– نسبت به اینکه همسرم در جمع خاصی با فرد دیگری غیر از من صحبت کند،
حساسم.
– نمی توانم نگاه فرد دیگری را به همسرم تحمل کنم.
– تمام رفت و آمدهای همسرم را کنترل می کنم.
– نمی توانم تحمل کنم که همسرم بدون من به تفریحات خودش بپردازد.
– نمی توانم یک لحظه از او دور شوم و …
این جملات می تواند وجود حسادت را در یک فرد ثابت کند.
منبع:مجله موفقیت