ایده آل ترین حالت این است که کودک از ۲ سالگی از والدین جدا بخوابد. اما باید توجه داشت که گاهی
اوقات اصول تربیتی به طور تمام و کمال به والدین بستگی ندارد و در این زمینه باید به
خود کودک نیز توجه داشت. بعضی بچه ها شرایط روانی مناسب تری دارند؛ کمتر گریه می کنند
و هنگام جدا شدن از پدر و مادر راحت تر هستند، در مقابل برخی دیگر بد می خوابند و گریه
های بدی دارند.
اگر بخواهید این کودکان را زودهنگام و تحت فشار جدا کنید نه تنها جدا
نمی شوند و تولد اجتماعی شان اتفاق نمی افتد، بلکه احساس ناکام شدن و پس زدگی شدن در
آنها ایجاد می شود.
والدینی که کودک شان اضطراب جدایی دارد فکر می کنند باید هر چه زودتر
او را مستقل کنند در حالی که این کار اشتباه است. بهتر است نگاهی هم به خود کودک داشته
باشید و به اجبار این کار را نکنید و با کمک متخصص و در طولانی مدت انجامش دهید.