صرفنظر از اینکه کودکان مثل سایر انسانها دارای اشتباهات و خطاهایی می
باشند، به مانند فیلمهای عکاسی خیلی حساس و تاثیرپذیر نیز هستند. بنابراین پدر و مادر
اگر تخلفاتی مثل دزدیهای کوچک و شیطنت آمیز و دیگر آزاری و دروغ در کودک مشاهده کردند
نباید آن را بسیار جدی گرفته جلوه بسیار زشتی به آن بدهد و با تمام وجود به کودک بقبولانند
که این کار زشت از او سر زده، بلکه باید آن را در حد یک اشتباه و خطای غیرعمدی و سهوی
از کودک دیده و سعی دریافتن ریشه این خطاها در رفتار کودک داشته باشند و از رفتار خشونت
آمیز در مقابل هر خطای کوچکی که از کودک سر می زند بپرهیزند.
چرا که شاید در ظاهر، به مدت کوتاهی بتوان با ایجاد رغبت و وحشت جلو بعضی
از تخلفات را گر فت ولی در باطن ایجاد وحشتها ریشه تخلفات را قوی تر ساخته و نتیجه
آن می شود که عمل خلاف در خفا با ولع و شدت بیشتری انجام می پذیرد.
هرگز نباید کودک را عاصی و دزد و درغگو خطاب کرد زیرا کودکان بسیار حساس
هستند و این احتمال وجود دارد که این توهم در آنها بوجود آید که واقعا دزد و دروغ گویند
بنابراین از خود چنین انتظاری خواهند داشت.