اگر درباره بهداشت آب با پزشکان حرف بزنید، نمی‌توانید به یک
فرمول معین برسید. مردم دنیا از منابع گوناگون آب می‌نوشند و برای همین هم توصیه‌های
بهداشتی برای مردمی که آب لوله‌کشی را می‌نوشند، اصلا برای مردمی که از آب چشمه می‌نوشند
یا برای مردمی که آب چاه را به‌عنوان تنها منبع آب آشامیدنی دارند، کاربرد ندارد. حتی
آب لوله‌کشی در یک شهر هم آن‌قدر تفاوت دارد که در یک شهر نمی‌توان حکمی کلی نسبت به
این ماجرا داد. مثال مناسب این ماجرا منابع آب لوله‌کشی تهران است. بد نیست بدانید
در تهران آب آشامیدنی که در مناطق شرقی شهر در لوله‌ها جاری است، با آبی که در لوله
کشی ساختمان‌های غرب تهران جاری است، زمین تا آسمان تفاوت دارد. آب شرق تهران از سد
لتیان تامین می‌شود و آب غرب تهران از سد امیرکبیر. پس با این حساب دو خانواده تهرانی
که هر 2 از آب لوله‌کشی شهری می‌نوشند، 2 آب
با خصوصیات متفاوت را استفاده می‌کنند. حالا بماند که اگر آب آشامیدنی طعم بگیرد یک
وقت‌هایی است که حس می‌کنید آب بوی سیر می‌دهد و در این وقت‌ها باید اطمینان داشت که
به خاطر غلظت زیاد متان آب بوی سیر می‌گیرد.
غلظت زیاد اسید فسفریک در آب بوی تخم‌مرغ گندیده می‌دهد و حتی
مزه چای، قهوه و غذاهایی را که با آن آماده
می‌شوند، عوض می‌کند. افزایش غلظت این ماده در آب به خاطر ورود فاضلاب به آب‌های
آشامیدنی مردم است.
حتما گاهی پیش آمده که تصورکنید آب مزه شوری می‌دهد. اما مردم
همیشه تصور می‌کنند که در این وضعیت اشکال از وضع ذائقه خودشان است. با این وجود باید
به شما توصیه کرد که مزه شور آب را جدی بگیرید؛ چرا که مزه شور آب ناشی از غلظت یون
کلر است. گاهی اوقات هم پس از نوشیدن یک لیوان آب احساس می‌کنید که آب مزه گس داشته.
در این وقت‌ها شک نکنید که مزه گس در آب به خاطر آهن و آلومینیومی است که بیش از استاندارد
در آب وجود دارد.