این کلمه سه حرفی انگلیسی در اصل از حروف ابتدایی سه کلمه Sun به معنای خورشید، Protective به معنای محافظت و Factor در معنای عامل تشکیل شده و در اصل
به معنی فاکتور محافظتی ضد آفتاب در برابر خورشید است. داستان SPF از آنجا شروع شد که شرکت‌های تولید کننده ضد آفتاب سعی کردند محصولات خود را محک
بزنند و به نوعی در این مسئله با یکدیگر رقابت کنند. خب در ابتدا لازم بود یک
معیار معتبر و استاندارد برای محصولاتشان تعریف کنند، به همین منظور سعی کردند دریابند، ضد آفتاب
استعمال شده پوست را در برابر کدامیک از مضرات آفتاب محافظت می‌کند؟
پاسخ دادن به این سوال چندان مشکل نبود. چرا که عوارضی چون سرطان
پوست، تیرگی، آفتاب سوختگی، قرمزی، چین و چروک‌های پوستی، خشکی و لک‌های پوست همگی با مصرف ضد آفتاب
کاهش می‌یافت
اما آنها می‌بایست
عارضه‌ای را انتخاب می‌کردند که بتوانند آن را در زمان
کوتاهی اندازه‌گیری
کنند و بتوانند معیاری را به صورت عدد برای ضد آفتاب خود مطرح کنند، این بود که
بالاخره پس از ماه‌ها
تحقیق و مشورت با یکدیگر به توافق رسیدند که بهترین معیار زمان قرمز شدن پوست بر
اثر تابش مستقیم آفتاب است. این معیار به راحتی قابل محاسبه بود و از سوی دیگر،
مشتریان ضد آفتاب نیز به سرعت می‌توانستند
آن را امتحان و به کیفیت جنس خریده شده واقف شوند.
بدین ترتیب کارخانجات تولید کننده موظف شدند پس از تولید محصولات
خود، ابتدا از چند داوطلب بخواهند تا بدون استفاده از پوشش، زیر آفتاب رفته و
کارشناسان نیز مدت زمان قرمز شدن پوست آنها را بر حسب دقیقه اندازه‌گیری و ثبت کنند. سپس محصول در
روزی مشابه از نظر شدت نور خورشید و ساعتی یکسان با آزمایش قبلی در همان
ناحیه از
بدن این افراد مورد استفاده قرار گرفت و زمان قرمز‌شدن پوست محاسبه شد. پس از این
امتحان، تنها کافی‌است
زمان قرمز شدن پوست بر حسب دقیقه به زمان قرمز شدن پوست بدون استفاده از محصول
تقسیم شود، عدد حاصل SPF آن ضد آفتاب خواهد بود. همانگونه که اشاره شد کارشناسان باید در
انتخاب زمان امتحان ضد آفتاب نهایت دقت را بکنند چراکه آفتاب در روزها و ساعت‌های مختلف قدرت سوزانندگی
متفاوتی دارد و این قدرت هر لحظه ممکن است تغییر کند.