روانشناسان و متخصصان غدد داخلی، معتقدند که شدت تمایلات
جنسی از سن 35 تا 45 سالگی آغاز می شود، و چندان ارتباطی با ضعف عمومی بدن و خستگی
ندارد، حتی زیادی سن، در این امر، چندان دخیل نیست، و ممکن است چنین تمایلی تا سن
پیری باقی بماند. طبق آمار، هفتاد درصد اشخاص سالخورده (مثلاً 70 ساله) نیروی کامل
دارند، ولی افراط در اوایل سن ممکن است گاهی دورۀ جوانی را کوتاه کند، و شخص دچار
پیری زودرس و عوارض آن شود. اما دیده می شود جوانانی هم که در این سن در تمایل
جنسی افراط کرده اند دچار ضعف نشده، تا پیری نیز این حالت را دارند. حتی عده ای
معتقدند که آمیزش برای سلامت و به کار انداختن اعضای درونی لازم و مفید است.
پس در مرد یا زن که ساختمان بدن طبیعی دارند و دچار هیچ
گونه عارضه، یا بیماری نشده‌اند، سن چندان دخالتی در کمی قوۀ باء آنها ندارد،
بلکه فکر و ترس از پیری باعث بروز تمام این عوارض می شود. اگر بعضی تمایلات به
مرور و با زیاد شدن سن از بین برود، اولاً موقتی است، ثانیاً لازم نیست اساس
تمایلات به کلی محو شود.
همواره چنین تصور نادرستی در ما بوده است که تمایل جنسی را
مصرف یک نیروی فوقالعاده یا تجملی و اضافی پنداشته ایم، حال آنکه این نیرو از
لوازم و عوامل ضروری بدن شخص سالم و تندرست است.
منبع:
کتاب مسایل جنسی و زناشویی
ترجمه وتألیف دکتر فرخ سیف بهزاد