با نمایش کودک‌تان را با آب آشتی دهید..

یکی از والدین با گذاشتن ظرفی بزرگ در حمام که آن را پر از آب کرده است
با همان لباس راحتی که در خانه پوشیده است در حالی که در حمام نیز باز است به حمام
رفته و بدون آنکه فرزند خود را صدا کند تا او را تماشا کند، خود به درون تشت رفته و
برای خودش آب بازی ‌کند. او باید به صورت نمایشی از آب بازیش لذت ببرد و این لذت را
با خنده‌ها و شادی‌های کلامی‌اش طوری به نمایش بگذارد که کودک اگر از ترسش از آن موقعیت
دور هم شده باشد از سر کنجکاوی پیگیر صداها و خنده‌های والد شود. زمانی که والد، کودکش
را نزدیک در حمام و در حال تماشای خود دید نباید از کودکش بخواهد که به او ملحق شود
بلکه به تنهایی به آب بازی خودش ادامه داده و پس از نیم ساعتی جلوی چشم کودک زیر دوش
رفته و پس از آن با خرسندی و شادی از حمام خارج شود. تکرار این آب بازی در دو یا حداکثر
سه‌بار دیگر کودک را مشتاق ملحق شدن به او می‌کند. اتفاقا در چنین شروعی، یک یا دو
بار اول این شرایط باید به همین آب‌بازی خلاصه شود و از آب ریختن روی سر کودک خودداری
شود و زمانی هم که در دفعات بعد قرار شد آب روی سر کودک ریخته شود، با در اختیار قرار
دادن کاسه‌ای به کودک و نیز کاسه‌ای برای خود، آب ریختن روی سر را والد و کودک به شکل
بازی، هر یک برای خودشان انجام دهد. اختیار در عمل، کودکان را از بحرانی و ترس‌آور
تلقی‌کردن موقعیت‌ها یا محرک‌های ناشناخته دور کرده و استقلال عمل آنان باعث تسلط ایشان
بر محرک‌های ترس‌آورشان می‌شود.