نشانه‌ها: ۱. تأخیر
مشخص در صحبت کردن (دیر زبان باز کردن)
۲. لکنت
زبان یا گرفتگی زبان به طور مداوم
موارد احتیاط
۱. اگر الگوی
صحبت کردن کودک شما بر مبنای جدول زمانی طبیعی پیشرفت نمی‌کند، با پزشک مشورت کنید.
۲. کودکان
با تقلید از بزرگترها سخن گفتن را می‌آموزند. با کودک خود سخن بگوئید و برایش آواز
و کتاب بخوانید.
۳. اگر کودک
به وضوح صحبت نمی‌کند، نباید او را مجبور به حرف زدن کنید. کودک را نباید مسخره کرد
و در ضمن، نباید توجه دیگران نسبت به طرز صحبت کردن او بر انگیخته شود.
۴. اگر کودک
شما به صورت تک آوائی صحبت می‌کند (مثل آدم آهنی!) و یا بیشتر از بینی صحبت می‌کند
با پزشک خود مشورت کنید.
۵. اگر واژه‌هائی
که کودک شما استفاده می‌کند روزبه‌روز محدود می‌شوند. یا این‌که این لغات به‌جای پیشرفت
به سمت لغات مشکل، پس رفت می‌کند به پزشک مراجعه کنید.
۶. لکنت
بین سنین دو تا پنج سالگی مشکلی نیست. مگر این‌که برای چندین ماه باقی بماند.
۷. لکنت
زبان شدید، طولانی و ثابت، نیازمند درمان تخصصی است.
از آن‌جا که کودکان با تقلید از بزرگترها
حرف زدن را می‌آموزند، سعی کنید با آنها حرف بزنید، برایشان آواز بخوانید یا این‌که
برای آنها با صدای بلند کتاب بخوانید.