عقدۀ اودیپ نظریه ای روانکاوانه است، به معنای مجموعۀ
احساسات خودآگاه و ناخودآگاه، دوستانه یا خصمانۀ فرزندان نسبت به پدر و مادر. این
عقده به دو شکل ظاهر می شود، شکلی را که عوام خوب می شناسند(حسادت و میل به نابودی
رقیب همجنس، میل عاشقانه به شخصی از جنس مخالف) و شکل عکس آن. این احساسات که در
اوان کودکی (3 تا 5 سالگی) ظاهر می شوند، سپس فروکش می کنند تا هنگام بلوغ از نو
ظاهر گردند، در شکل گیری شخصیت نقشی بنیادی دارند. این عقده معمولاً با درگیری های
هیجانی شدید و به ویژه حس گناه همراه است. عقدۀ اودیپ یکی از سنگ بناهای اصلی
ساختمان روانکاوی است.
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟