در سیر افزایش سنی انسان، می‌توانیم شاهد 2 نوع
پیری پوست باشیم:
1- پیری ذاتی که اجتناب‌ناپذیر
است و با بالارفتن سن، به طور طبیعی با نازک‌‌تر و خشک‌تر شدن و کاهش مقدار کلاژن و
آشکارشدن خطوط ظریف روی
پوست آشکار می‌شود.
معمولاً ظهور چنین علایمی از 35-30 سالگی قابل رویت است.
2- پیری خارجی یا محیطی که ناشی از قرارگرفتن در معرض محیط زیست
است. پیری خارجی عاملی بسیار مهم در تعیین سن هر فرد محسوب می‌شود. قرار گرفتن در‌معرض نور خورشید یا اشعه ماورا‌بنفش، نقش کلیدی در پیری نوع
دوم دارد photo aging زمانی رخ می‌دهد
که کلاژن و الاستین موجود در پوست قابل ترمیم نباشد و موجب تقویت خطوط و چروک می‌شود و نیز موجب تغییرات رنگدانه‌ای پوست و ناهمواری آن می‌شود. از دیگر نشانه‌های آن می‌توان به مویرگ‌های متسع به شکل تار عنکبوت اشاره کرد. تا همین جای بحث
درمی‌یابیم
که انتخاب شیوه زندگی، تاثیر زیادی بر پیری خارجی دارد.