خیلی راحت می گویند چون پدر و مادرشان هم شکمی چاق و بزرگ داشتند،
آنها هم با این مشکل روبه رو خواهند شد. البته اگر فکر کنند چاقی شکم شان ژنتیک است،
کاری هم برای درمانش انجام نمی دهند و آن را به حال خودش می گذارند. این نوع چاقی،
وراثتی نیست.در واقع، این چاقی عمومی بدن است که می تواند ارثی باشد، اما چاقی شکمی
به طور مستقیم به شیوه زندگی فرد، ورزش و تغذیه او ارتباط پیدا می کند. البته کسانی
که ورزش می کنند و غذای زیادی هم می خورند می توانند به چاقی شکمی دچار شوند و این
طور نیست که بگوییم می توان هر چقدر خواست غذا خورد و پس از آن با ورزش از بروز چاقی
شکمی پیشگیری کرد. فقط بزرگسالان نیستند که با دردسرها و مشکلات چاقی روبه رو می شوند.
کودکان و نوجوانان هم در معرض خطر هستند و اگر شکم شان بزرگ تر از حد طبیعی باشد، خطراتی
در انتظارشان خواهد بود. چاقی در دوره کودکی می تواند باعث کوتاه قدی شود. بنابراین
کودکانی که دچار چاقی شکمی هستند و در سنین دبستان شکم شان بزرگ است، ترکیباتی که از
بافت چربی شکم شان ترشح می شود می تواند روی صفحات رشد استخوانی آنها اثر بگذارد و
آنها را زود ببندد. به همین دلیل قد این بچه ها نسبت به سن شان کمتر و کوتاه تر باقی
خواهد ماند. دکتر میترا زراتی متخصص تغذیه
منبع:روزنامه جام جم