فعالیت جنسی در هر سنی یک رفتار غریزی و خودکار انسانی است اما زمینه زیستی بسیار پیچیده‌ای دارد. گرچه عمل جنسی یک فرآیند مداوم است اما پژوهشگران آن را به 6 مرحله تقسیم می‌کنند.
1.اولین مرحله ضروری میل جنسی یا «لیبیدو» است. «انگیزش» یا «تحریک جنسی» طبیعی نمونه کاملی از متحدشدن ذهن و بدن است. برای ایجاد این انگیزش، لازم است چارچوب ذهنی مناسب و مقدار هورمون کافی جنسی مردانه یا تستوسترون موجود باشد. امیال جنسی در دوران بلوغ، هنگامی که میزان تستوسترون شروع به افزایش میکند، شکل می‌گیرند. میزان تستوسترون با افزایش سن روندی رو به نزول دارد اما در بدن بیشتر مردان به اندازه‌ای تستوسترون تولید میشود که میل جنسی‌شان در سراسر زندگی‌شان حفظ شود. در هر مرحله از زندگی، نگرانی، استرس یا افسردگی ممکن است با وجود اینکه جسم مرد سالم است، میل جنسی‌اش را مهار کند. روابط جنسی با ایجاد حالتی از برانگیختگی که ناشی از آمیزه‌ای از افکار شهوانی و تحریک حسی است آغاز میشود. تحریک حسی می‌تواند شامل حس لمس، بینایی، بویایی، چشایی یا شنوایی باشد. منطقه‌ای از مغز به نام «هیپوتالاموس» آثار تصاویر و احساسات شهوانی را هماهنگ میکند و پیام‌های مربوط به میل جنسی را از طریق طناب نخاعی به لگن می‌فرستد که به اعصاب دستگاه عصبی خودمختار در آن منطقه می‌رسند. اعصاب حسی از پوست آلت تناسلی و سایر مناطق حساس بدن نیز به طور مستقیم بدون اینکه مغز دخیل باشد، به این اعصاب خودمختار متصل می‌شوند.
2.تحریک کافی اعصاب خودمختار، آنها را فعال میکند. این اعصاب مرحله دوم پاسخ جنسی مردانه، مرحله برانگیختگی را با رساندن پیام‌های شیمیایی به شریان‌های آلت تناسلی شروع می‌کنند و باعث می‌شوند گشاد و خون بیشتری وارد آنها شوند. خون به درون 2 «جسم غاری»، 2 میله متشکل از بافت اسفنجی که دارای مجاری عروقی بسیاری هستند، سرازیر میشود. این ورود خون، اجسام غاری را متورم میکند و نعوظ یا راست‌شدن آلت رخ می‌دهد. اجسام غاری متورم‌شده بر وریدهای کوچک آلت تناسلی هم فشار می‌آورند و با این کار مانع از خروج خون اضافی می‌شوند، بنابراین نعوظ آلت حفظ میشود.
پزشکان برای سال‌ها نعوظ را یک رخداد هیدرولیک می‌دانسته‌اند که به افزایش 6 برابری میزان خون ورودی به آلت تناسلی می‌انجامد، اما نتایج پژوهش‌ها نشان داده است نعوظ یک پدیده شیمیایی هم است. یک ماده شیمیایی با مولکولی کوچک به نام «اکسید نیتریک» به اعصاب اجازه می‌دهد تا با یکدیگر و با شریان‌های آلت تناسلی ارتباط برقرارکنند. اکسید نیتریک از طریق یک ماده واسطه به نام «گوانوزین مونوفسفات حلقوی» اثر خود را بر شریان‌ها اعمال میکند. این کشف هم برای دانشمندان مهم بود و هم زمینه‌ساز پیشرفت مهمی برای درمان مردان مبتلا به اختلال کارکرد نعوظی شد.
3- سومین مرحله فعالیت جنسی، مرحله کفه‌ای است که معمولا 30 ثانیه تا 2 دقیقه به طول می‌انجامد سرعت ضربان قلب و فشار خون با ادامه فعالیت جنسی افزایش می‌یابد و خون بیشتری به بافت‌های بدن تلمبه میشود. آلت تناسلی تنها بخشی از بدن نیست که این جریان خون اضافی را دریافت میکند؛ در بیشتر مردان حین فعالیت جنسی سرخ‌شدن صورت به علت تجمع خون رخ می‌دهد و خود بیضه‌ها متورم می‌شوند و 50 درصد افزایش اندازه پیدامی‌کنند. حین مرحله کفه‌ای، پروستات و کیسه‌های منی برای انزال آماده می‌شوند و شروع به ترشح مایع می‌کنند.
4- فعالیت جنسی در مرحله چهارم ارگاسم (اوج لذت جنسی) به همراه انزال منی به اوج می‌رسد. دستگاه عصبی خودمختار در این مرحله نیز مسوول است و عضلات در اپیدیدیم، مجاری منی‌بر و پروستات را به انقباض وامی‌دارد و باعث رانده‌شدن منی به جلو میشود. در همین زمان پیام‌های عصبی عضلات گردن مثانه را منقبض میکند، در نتیجه منی به جای اینکه داخل مثانه پس بزند، به درون پیشابراه رانده میشود. انزال معمولا همراه لذتی بسیار است که ارگاسم نامیده میشود. تقریبا در همه مردان، هنگام انزال سرعت ضربان قلب به اوج می‌رسد.
5- مرحله پنجم فعالیت جنسی، فروکش کردن یا «برطرف‌شدن تورم» است که در آن آلت تناسلی به حالت شل ابتدایی خود بازمی‌گردد. ازبین‌رفتن تورم آلت معمولا پس از انزال رخ می‌دهد اما گاهی زودرس و در صورتی که عمل جنسی با یک فکر یا رویداد مداخله‌گر قطع شود، اتفاق می‌افتد.
6- مرحله نهایی عمل جنسی، آرام‌ترین مرحله آن است. این مرحله را «مرحله مقاوم» می‌گویند که 30 دقیقه (در مردان جوان) تا 3 ساعت (در مردان سالمندتر) به طول می‌انجامد و در آن هنگام آلت تناسلی به تحریک جنسی پاسخی نمی دهد.( salamat.ir)