هورمون درمانی می‌تواند به
کاهش علائم یائسگی کمک کند. دربعضی موارد، هورمون درمانی قبل از یائسگی شروع می‌شود.
درصورت مصرف قرص‌های ضدبارداری، با شروع هورمون درمانی باید مصرف آن‌ها را قطع کنید.
در مورد زنانی که رحم‌شان برداشته نشده، معمولاً استروژن همراه با پروژستین داده می‌شود.
این امر به کاهش ریسک سرطان آستر رحم که درصورت مصرف استروژن تنها رخ می‌دهد، کمک می‌کند.
استروژن برای درمان علامت اصلی یائسگی یعنی گُرگرفتگی به‌کارمی‌رود. هم‌چنین خشکی واژن
را کم کرده می‌تواند به کاهش بعضی تغییراتی که موجب بروز مشکلات دستگاه ادراری می‌شوند، نیز کمک کند. استروژن به کاهش ریسک سرطان روده بزرگ
(کولون) نیز کمک می‌نماید. همانند هر داروی دیگری، مصرف هورمون‌ها نیز خالی از خطر
نیست.در زنانی که رحم دارند، استفاده از استروژن تنها ریسک سرطان آندومتر را افزایش
می‌دهد. زیرا استروژن موجب رشد آستر رحم می‌شود. استفاده از قرص‌های صرفاً دارای پروژستین
همراه با استروژن به کاهش ریسک مشکلات ادراری کمک خواهد کرد. منتها عیب استفاده از
پروژستین آن است که ظاهراً موجب افزیش ریسک سرطان پستان می‌شود. هم‌چنین زنان یائسه
ممکن است با مصرف آن مجدداً دچار خونریزی شوند (هرچند این حالت فقط مدت کوتاهی رخ خواهد
داد). چنانچه زنی از هورمون درمانی استفاده نکند، گزینه‌های دیگری برای جلوگیری از
تجزیه استخوان‌ها وجود دارند مثل biphoshonate ها
و یا تنظیم‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن (SERMS). دارویی به‌نام Calcitonin نیز تجزیه استخوانی را آهسته می‌کند (که ممکن است به‌صورت تزریقی یا به‌شکل
اسپری بینی تجویز شود). بی‌فسفونات‌ها برای افزایش تراکم استخوان و کاهش ریسک شکستگی
داده می‌شوند- هورمون پاراتیرویید نیز بدین‌منظور به‌کارمی‌رود.
منابع : acog.org– womenhealth.gov.